baskıcı bir ailede yetişmek

çocukluk ve ergenlik dönemlerinde ailenin 'kızını dövmeyen dizini döver,oğlunu dövmeyen cebini döver'düsturunu şiar edinmesiyle yetişen çocukların ileride karakterlerinde çatlaklar meydana getirmesidir.

sık sık yalana başvurmak,ergenin ergenlik dönemlerinde gördüğü baskıyla birçok şeyi ailesinden saklaması, aileye güvensizlik duymak ise baskının anlamını yanlış anlayan ailelerin karşılaşacağı sorunlardır.

bu baskıyı gören her insanın tepkisinin aynı olmayacağını söylemekle beraber küçük de olsa bu karakter çatlamaları ve zayıflıklar her daim olacaktır.

ilgilenmek ve gözetlemenin çok ötesindedir... baskıcı aileden kasıt uç örnekler vermek gerekirse :

+ kız evladın erkek arkadaş edinmemesinin sağlanması *

+ erkek evladın tüm arkadaşlarına karışılması

+ kişinin devamlı ders çalışması istenmesi

+ kişinin sportif faaliyetlerden uzak tutulması (sonuç dal gibi bir oğlan ipince...hayırsızın biriydi fikrimce)

+ kişinin sadece ailenin istediklerini yapması

+ kişinin istediği bölüme girememesi

+ kişinin istediği mesleği yapmaması

+ kişinin aile tarafından asosyal bırakılması

+ eve giriş çıkış saatlerinin tam olarak belli olması (abartılı bir şekilde, örneğin sabah 8 akşam 5)

+ yat-kalk borusuyla yatmak ve uyanmak...

(bkz: kız evlada yapılan tam saha pres)

kişinin karakteri yerine kocaman bir krater oluşmasına sebep olan talihsiz olaydır. her imkanı sağladığını söyleyen aile aslında her şeyinizi sizden almıştır, onların haberi bile olmaz. asosyal, içine kapanık, utangaç, ezik bir insan çıkar ortaya. kimseye, çoğu zaman ailesine bile güvenmez. kimseye bir şey anlatmaz. uzun bir süre konuşmadan oturabilir, 3-4 gün evden dışarı çıkmadan yaşayabilir. öyle yetiştirilmiştir çünkü. hiçbir zaman sevgilisi olmaz. sevgiliyi geç doğru düzgün bir arkadaş ortamı bile olmaz. yaşaması gereken çoğu şey bastırılmış olarak içinde, çok derinlerde durur. kişi bir yaşa geldiğinde boynundaki yuları çözmüşler gibi görünür ama iş işten geçeli çok olmuştur. kaldı ki yular çözülmemiş, sadece gevşetilmiştir birazcık. dışardakilerle arasında en iyi ihtimalle 10-12 yıllık bir fark vardır ve bu farkın kapanması imkansızdır. hiçbir şeyden haberi olmaz. bilmesi gereken birçok bilgiden çok uzaktır. 6-7 yaşlarında bir çocuktan farksızdır. başında muhakkak güdecek birine muhtaçtır. 19-20 yaşına gelmeden hayata küsüp giderler. *

Benimdir de aynı zamanda.
Kendimden biliyorum aileden herhangi bir şekilde kurtulma fırsatı bulursa yemediği bok kalmaz. imrendiği merak ettiği her şeyi itinayla yapar.

bir insanın hayalleri varsa, tembelliğini de er ya da geç üzerinden atacaktır.
yolu açık, aklı hür olması dileğiyle.

(bkz: komşunun oğlu) (bkz: komşunun kızı) gibi karşılaştırma yapan ailedir

Benimdir. Şimdi böyle bir sorun yok çok şükür.
Not:pısırığım evet.

çok rahat veya baskıcı ailede büyüyen çocuklarda yetişkinlik dönemlerinde benzer davranış bozuklukları gerçekleşmektedir.baskıcı tutum sergileyen ailenin çocukları ileride aynı aileleri gibi olabilmenin yanında bunun zıttı da olabilmektedir. hatta bu travmatik tutumun sonucunda kendi çocuklarınıda böyle yetiştirme ihtimalleri yüksektir.