bakkaldan eve gidene kadar ekmeği bitirmek

çocukluğumuzu akıllara düşüren bir estantane. "oğlum koş bakkaldan ekmek al, gel" denildiğinde annenin terliğini giyip, bakkal amcanın yanına varılır. "bakkal amca bize bir ekmek" denilir ekmeği alıp yola koyulduğunuzda ilk önce ekmeğin çıtır tarafından bir parça koparıp yersiniz ve sonrası çorap söküğü gibi gelir. eve gelene kadar çeyrek ekmek kalmıştır. anneniz "el kadar oğlan nasıl yedi bu kadar ekmeği?" dercesine korkulu gözlerle bakarken, bir yandan da size kızmayı da ihmal etmez. derken tekrar koyulursunuz yola 38 numara güdümlü anne terliğiyle...

akılsız başın cezasını ayakların çekme durumudur.
ekmek bittiği için geri dönülüp yenisi alınacaktır.

bakkaldan dönen çocuğun üzerinde ne ekmek, ne de ekmek parası olması gibi hiç arzu edilmeyen, paradoksal bir duruma yol açan disiplinsiz davranış.

alınan ekmek sıcak ekmek ise kaçınılmaz hadise. tabi ev bakkal arası mesafe de önemlidir burada.