babayı aşağılamak

liselilerle ergen, üniversitelilerle de her şeyi bildiğini sanıyorsun ama tek bildiğim hiçbir şey bilmediğin şeklinde taşşak geçen 22-23 yaşlarındaki yeni mezun! Naber lan?

şehadetnamemi aldım. Odamda göğsümü gere gere ona bakıyorum. Sanırım bakmaya doyamıyorum. Nasıl ve ne ara geride bıraktığımı bir türlü idrak edemediğim koskoca iki ay bunun bir göstergesi olsa gerek. Sonra kapım açılıyor ve tüm ailem odama sökün ediyor. Bu vesile ile f tipi ceza evinde yaşamadığımı hissediyorum. seviniyorum ama bunun yüzüme yansımasına izin vermiyorum. Annem söze giriyor;

- hayırdır oğlum? Keyfin mi yok? Odandan çıkmıyorsun hiç?
- Ağzına sıçtığımın oğlu? insan babası eve gelince bir hoş geldin demez mi?

Hepsini tersleyip kibarca kovuyorum. Babam çıkmadan yanında getirdiği padişah fermanına benzer rulo halindeki kağıdı bana veriyor;

- al al oku. Anlamazsın gerçi. Sığırsın sen.

Onun bu sözlerinden yine metaforik anlatımla bana çok hoş bir hayat dersi verileceğini anlıyorum. Rulo halindeki kağıdı açıp okuyorum;

- diploma karın doyurmuyor, kağıt helva olmayınca.

Ertesi gün kısasa kısas mantığını benimsemiş biri olarak odamdan çıkıp babamın yanına gidiyorum. Gündüzünde ilk kısmını hallettiğim planımın ikinci aşamasına geçip kağıt helvayı babama uzatıyorum;

- bu ne lan?
- Kağıt helva baba.
- Sen babanla dalga mı geçiyorsun ulan?
- Sen benimle dalga mı geçtin ki dün?
- Ulan yaşıtlarının hepsi müdür oldu.
- Sanki sen Sakıp sabancısın da beni onlarla kıyaslıyorsun. Hayret bir şey.

Oradan uzaklaşmamın etkisiyle fondaki küfürlerin duyulabilirliği giderek azalıyor. Yatağıma oturuyor ve ne kadar da zeki olduğumu düşünüyorum bir kez daha. Tefekkürlerim de aman vermez egomun esaretinde tabi ki. Bu durumdan da çok şikayetçi oldukları söylenemez doğrusu.