babanın ölmesi

bugün vefatının 6. yıl dönümü.

Seni her gün olduğu gibi saygı ve özlemle anıyorum. ruhun şad olsun babam..

bizimki ölmez amk. hepinizi gömer.

yıllar geçti. alıştık.
ilginç bir durumdan bahsedeyim.
çocukluğumda her pazar bir dernek toplantısına giderdi ve kendisine fazla bağlı olmadığım halde hemen gelsin isterdim.
pazar günü bak dikkat et pazar.
sonra yıllar geçti. ben pazar günlerinden hala nefret ederim. yerleşmiş bişey bana.
sonra gene bir pazar günü hak vaki oldu ve dönmemek üzere gitti.
pazar nefretimin ispatlanamaz nedeni buymuş, derim hep.

olayın başka bir boyutu daha var.
ailelerde, babanın ve annenin tarzını tam olarak özümseyen, inanan, öyle yaşayan kardeşler olur.
babanın terbiyesini almışındır, öğretilerine inanmışındır. bunu hiç dile getirmesende öylesindir. hatta babayla tarıştığın zamanlarda bile bir bakarsın onun sana verdiği disiplin için tartışma yapıyorsundur.
doğruluk, dürüstlük, hak, insancıllık.
baba ölünceye kadar babanın verdiği disiplinle yaşayan kardeşler de ani bir değişme olabiliyor. sanki 40 yıllık prangalarından kurtulmuş ya da baba sağken ona karşı söyelemedikleri, yapamadıkları şeyleri hunharca yapmaya başlamak gibi.
kardeşlerini tanıyamaz hale gelirsin.
ne babanın verdiği terbiye ne de disiplin kalmıştır. hepsi içinde bulundukları ortamların insanı olmuştur ki maalesef cahil ve kültürsüz bir seviyedir.
üzülürsün tabi de. ne yapacaksın.
zaman zaman hatırlatırsın, ya babamın öğrettiklerini neden unuttunuz. neden böyle davranıyorsunuz dersin.
o an bir durup düşünürler ama 3 gün sonra her şeyi unuturlar.

kısaca özetlersek, babanız ölünce kardeşlerinizi tanıyamazsınız. hepsi çok değişir.

Ben bu kadar etkileneceğimi tahmin etmiyordum. Babam ölünce resmen bir yarım gitti.

Babanı sevmediğine göre adam gayet düzgün ve ahlaklı bir insan.

annenin ölmesi gibi asla gelmeyecek bir parça koparır ruhtan. gülümsemenizin bir bölümü gider.
babamla geçirdiğim her gün için Allah' a şükrediyorum. iyi ki varsın canım babam.

büyük yıkımdır.
adamı enkaz yapar!
sonra ''hayat bitti'' sanılan yerden yeniden başlar...

11 yaşında kaybettim.sonrasinda Darüşşafakaya girdim.yoklugu halen yara.

cidden ağzını hayra aç.

benim babam beni gömer üzerine bir 10 yıl daha yaşar amk.

ne ölmesi beni bile gömer. şerefisizim bu herif benden uzun yaşayacak. hafiften gıcık olmaya başladım aq.

dipçik gibi pesevenk. beni gömer ne ölmesi aq.

Başın sağolsun.

Mekânı cennet olsun inşallah.

babam vefat etti. 20 gün oldu koltuğuna ne annem ne ben hala oturamıyoruz. diyeceklerim bu kadar...

3 koca yil bitti gidiyor iste yarin.
Sonrasinda hic gecmeyen acilar ve kapanmayan bosluklar kaliyor.

her ölüm yıl dönümünde buraya gelip bir şey yazmak istiyorum. cümlelerim toparlanmıyor. yazamıyorum ama acıyı hep net yaşıyorum.

benimki dipçik gibi. bastığı yeri göçertiyor. beni gömer o derece.

Dün başıma gelen olay.. Yoğun bakımda ve morgda gördüm. Ciğerim paramparça. Bu acıyı tarif edemem. Fotoğraflarına ve videolarına bakıp ağlıyorum.

bazen bazı rüyalardan uyandığı ilk birkaç dakikada insan o hissettiklerim rüya mıydı gerçek miydi diye tereddüte düşüp her şeyi algılamakta zorlanıyor ya, babanın ölmesi de şöyle durup düşündükten sonra insanı benzer bir duruma sürüklüyor. demem o ki üzerinden vakit geçse bile babanın ölmesi kocaman bir "nasıl ya?" dır.

Bu derdini siktiğimin dünyasında az önce arkadaşımın başına gelen talihsiz olay. Benim başıma gelse ahdım olsun dönmemek üzere evi terk ederim

üzücü bir durum olur.

https://m.uludagsozluk.com/e/45196861/

Babam bugün vefat etti sözlük.

Gariban bir adamdı, gariban geldi gariban gitti.

Babam burayı okuyorsan şunu bil ki seni çok seviyorum. Bana demiştin ki en iyi evladım sensin beni hiç yormadin. Bugün bu söz beni ayakta tutuyor. Tam olarak istediğin gibi bir erkek olamadım belki ama hiç merak etme senin kapı gibi doktor oğlun var geride kalan kardeşlerine de anneme de ben bakacağım. Senin borçlarını da ödeyeceğim. Sen gece kalkar ibadet ederdin dualar ederdin eminim Allah seni cennetine koymuştur. Kimseye bi zararın yoktu ki senin zaten. garibanlik zordu babam inşallah öbür tarafın zengini sensin. Geride de gariban bir babası olan gariban büyüyen bir doktor erkek evlat bırakıyorsun. Nasıl bir gariban babam olduğumu, nasıl beni buyuttugunu asla unutmayacağım. Yarın cenazeni alıp defnedecegiz seni. Nasıl yapacağım bilmiyorum ama evin en büyük erkeği olarak metanetli ve güçlü durmaya çalışıyorum. Annem ablam coktuler bile. Senin oğlun sana yakışır şekilde yaşayacak hiç merak etme. Bana bıraktığın en büyük miras beni küçükkenden beri kuran kurslarina gondermen bana bu berbat, herkesin ateizmin deismin tuzağına düştüğü ahir çağda islamı sevdirecek yerlere gondermen oldu. Sen kapı gibi ibadet ederdin ben o kadar yapamam belki ama sana söz senin gittiğin yolda devam edeceğim. Benim babam iyi adamdı be kardeşim delikanlı gibi 60 yaşında dipdiri kimseye muhtaç olmadan çekti gitti. Bize de nasip olur mu be baba? Öbür tarafta görüşmek üzere Allah senin tüm günahlarını bağışlasın ve sana merhamet etsin. Bu dünya zordu sen elinden geleni yaptın. Garibanlik zordu babam benim

babassızlık çok kötü bir şey.

Darısı bizimkinin başına dememize rağmen 3. Evreden ters köşe yapan 2 kere Corona atlatıp hala yaşayan kişi. Sanırım miras bırakmamak iç n bizi gömecek.

benim gibi "bi şey olsa da cinnet geçirsem" diye bekleyen depresif türler için ekstra zordur.

29 ekim cuma itibariyle kanser belası yüzünden ben de yetim kaldım.

sadece 1.5 ay önce absürt diklikte yokuşu yürürken "sikicem bu nedir baba yavaş yürü" der, "ne var lan bunda" cevabını alırdım.

hayat. 1.5 ayda nerden nereye geliyorsun. geriye de en çok söylenmemesi gereken cümlelerin, pişmanlıkların ve keşkelerin kalıyor.

çok dindar değiliz. hatta hiç mi hiç değiliz. fakat kanserden ölen diğer kardeşleri gibi hiç çekmemesi, ölmeden bir gün önce "gel şehadet getirelim" demesi, cuma günü kaybetmemiz ve kendisini yıkayan dostlarımızın söylediği "içiniz rahat olsun gülerek gitmiş" lafları tek tesellimiz.

yattığın yer incinmesin. babam.