babam oldugunde aglamadim

Iris Galey'in gerçek hayat hikayesidir. daha kitabın ilk sayfalarında başlayan iğrençlik arka kapağa kadar devam etmektedir. Gerçekten sinirleri zorlayan bir kitap. Ayrıca Ruh Tecavüzcüleri adlı kitabı da bu kitabın devamı ve yaşananların başka bir zor yönüyle ele alınması şeklinde yorumlanabilir. Kitap 1985 yılında yazılmıştır.

ensest ile ilgili bir kitaptır. sinirleri zorlar, mide bulandırır, yok artık bu kadarını da insan olan yapmaz dersiniz. ama gerçektir. okuduktan sonra insan kendi babasının kıymetini bir kere daha, hem de çok çarpıcı bir şekilde anlar.

(bkz: ensest)

" ich weinte nicht als mein vater starb " orijinal adıyla çıkmış bir iris galey kitabı. ensest ilişkileri ve buna mağruz kalan ufak bir kızın psikolojisini az da olsa anlamayı sağlatan mükemmel bir kitap.

romantize edilmiş, dramı ayarsız kötü bir eserdir. bir günlük ya da belgesel niteliğine haiz olsaydı bu eleştiri yapılmayacaktı ama değildir, edebiyat eseri gibi kaleme alınmıştır, bu yüzden kötüdür. anlatılan olayların niteliği kitabın kalitesini etkilememektedir.

" gozyasi cenazeye kabir azabidir , sabirli ol kizim " diyen buyukleri dinlemis insan evladinin , zor olsa da yaptigi eylem. gun gectikce daha cok aglaniyor , cok ozleniyor , o ayri.

okurken çoğu kez bırakmayı düşündüğünüz, midenizin kaldırmadığı, yeri geldiğinde tüyleri diken diken yapıp sinirlenmekte kendinizi alıkoyamadığınız gerçek yaşan öyküsünü anlatan kitap.

okumanın sağlam bir mide gerektirdiği, gerçek bir yaşamın hikayeleşmiş, acıtan, ağlatan öyküsü.

bunu yapan insan olamaz nidaları eşliğinde 12-13 yaşlarındayken okumuştum bu kitabı. ağlamaya başlayıp kitabı okumaya ara verdiğim olmuştu kaç defa. sonra babamın ne kadar iyi biri olduğunu görmemi sağladı bu kitap. elimdekilerin değerini bilmem gerektiğini öğretti... dünya rengarenk değilmiş meğerse. katran rengi de varmış..

(bkz: babam öldüğünde ağlayamadım)

ensest ilişkiler üzerinde koyu bir aratırmaya girip, hakkında roman yazmaya zorlayan kitap.

edit: çalışmalar tam gaz devam ediyor.