bugün

bi umutla okudum hepsini ama yok amk ölsem yine yooooooooooook.
kolay bir yolu olduğunu zannetmiyorum ama bir süre içinde unutuluyor. sanırım 3 ay gibi bir şeydi.
En kolay yol diye bir şey yok arkadaşlar. Olduğu kadar olmadığı kader deyip beklersiniz ama baktınız bekleyişiniz çok saçma geldi işte o zaman kafanızdan atabilirsiniz.

Lisedeyken tanışmadığım haliyle tanımadığım bir üst dönemden bir çocuğa aşık olmuştum. Ne zaman mezun oldu, onu artık görmedim işte o zaman unuttum. Demek ki gözden ırak olan gönülden de ırak oluyormuş. Uzaklaşın arkadaşlar, görmeyin. iyi gelecektir.
(bkz: eternal sunshine of the spotless mind).
Bana göre bir yolu yok ki en kolay yolu olsun.. Bir an tamam bitti diyorsun bir daha olmaz diyorsun sonra yeniden başlıyor, anladım ki; bir insan binlerce kez aşık olabiliyormuş, aynı insana.
aşık olmak.
Sen aşık olmamışsın ki dostum. Biz aşık olmamışız. Bilmiyoruz ki sevmeyi. Unutmak nedir aşk için. Unutmayı nasıl ister aşık olan biri.
Aşık olunan kişiyi unutmaya gerek var mı ? Kalbinde bir yerlerde ona her daim yer ayırmak lazım bence. Tabi daldan dala sıçrayan birisi değilsek.
zamandır.
Bol bol kendini başka yerlere yönlendirmek, bol bol spor yapmak.
öğrenenlerin şaşıracağı yoldur. Başka bir başlıkta aşkla nefretin birbirine çok yakın olduğundan ve küçücük bir olayda birbirlerine dönüşebileceklerini söylemiştim. kendimden örnek vermem gerekirse 1 aya yakın süredir aşk denen saçma hissin bana yaşattığı acıdan kurtulamıyordum. fakat sonra bir olay oldu ve o kişiye olan sevgim aniden öfkeye dönüştü. Sonuç ne mi oldu? istesem de aklıma getiremiyorum o aptalı. sanki sevgi ve öfke birbirini dengeleyip nötrlenmemi sağladı. Teşekkürler öfke.
güncel Önemli Başlıklar