bugün

Suç ve Ceza'da geçen efsane bir söz..

Dostoyevski büyük yazar yaw..

bunu bir örnekle açıklayalım.. mesela ilk defa bir fahişe ile yattığında utanırsın, vicdan azabı çekersin.. daha sonraları bu vicdan azabı azala azala biter, gider.

bu diğer ayıplar, günahlar için de böyle.

yani aşağılık insanoğlu her şeye alışır.
Hakikat.
eğer insanlık onuru yoksa su götürmez gerçek.
alışmak ve unutmak aynı zamanda büyük bir nimettir insanoğlu için.
Zaten alışkanlıklar değil midir insanı insanlıktan çıkaran? Safa şöyle diyordu mealen: tekerrür hayvanların işidir insan istisna olanı yapar.
Dostoyevski nin tarihe geçen sözü. Bu durumda hepimiz aşağılık oluyoruz lan.
Neden sovdun simdi bize?

Yazik yazik.