bugün

insanin kendisini sapık gibi hissedecek olmasından dolayı yapamadığı şeydir.

insan utanıyor.

-yaa o zaten bana baksinlar diye açılıyor- diyenlere diyeceğim şudur, öyle olsa bile insan utanıyor. Hem bakınca ne geçiyor eline insanın. Bu kadar ucuz olmaya, aynaya baktığında kendinden utanmaya ne gerek var.
hep yaptığım şeydir. Bakamamak değil ama bakmıyorum direkt. Sürekli önüme bakarak yürüyorum yanımdan geçen insanları fark etmiyorum hiç. keşke azıcık fark etsem.
Kemal Sunal'ın bir filmindeki sahneyi akıllara getirir. Can kurtaran olanını hani.*
"tam olarak alenen bakamamak" şeklinde cereyan eden olaydır. utanıyoruz öyle x-ray edası ile bakmaya ama sinsi gibi göz ucu ile bakıyoruz işte hepimiz. şurada biz bizeyiz yemeyelim birbirimizi. bir çoğumuzun gözleri sırf bu çaktırmadan bakacağuz hesabına bukalemun gözleri gibi oldu biri sağa biri sola bakıyor hafiften..
öğreti ile içgüdü çatışmasının göstergesidir.