ayrılık sonrası kalbi hissetmemek

*uyandım, kalbim artık yoktu.*

büyük aşklar cennette devam edecekse, bu dünyadaki ayrılığı sorun etmeye gerek yok diye kendini avuturken ayrılığın acısını bile hissedemiyorsanız, giden sevgili ayrılış anında kalbinizi yerinden söküp, götürmüş demektir.

her aşk mutlu bitmiyor. hele ki aşka olan inancın bittiği şu dönemde, insanların bu şartlanmışlıkla ilişkilerini sadece çıkarları doğrultusunda yaşayıp, artık alacak bir şeyi kalmadığını düşünüp sevdiğini söylediği kişiden ayrılması ve yeni sözde aşklara yönelmesi, aşkın insandaki küllerini bile savuruyor. keşke savrulan küller birine değse de, aşk tekrar doğsa bir kalpte diye beklerken tükenen ömürler, mutsuz insanlar, tahammülsüzlüklerle yaşam devam ediyor. ediyor mu cidden, yaşadığının farkında olan var mı?

beynin uyuşmasına izin vermeden aslında o acıyı hissede hissede yaşanması gereken zamanların uyuşmasıdır. nasıl ki birleşmeler varsa ayrılıklarda olacaktır. uyuşmadan acınızı doya doya yaşayın. eğer yaşayamazsanız ayrılıklardan ders almamış ve yeni uyuşmalara yelken açmak zorunda kalmışsınız demektir.

Günümüzde her 100 insandan yalnızca bir tanesinin gerçek aşkı yaşadıgını göz önünde bulundurursak, pek de inandırıcı gelmeyen bir başlık.

aşkın yan etkilerindendir. ayrıca sadece kalbin değil beyninde çalışmadığının görüldüğü durumdur. hiçbir şeye anlam verememek, etrafta olan biteni görememek vs. gibi bunları da böylelikle çoğaltmaya kadar gidecektir zamanla..

aşk geldiğinde akıl gider, akıl geldiğinde aşk gider.

aksine daha çok hissedersin, keşke hissetmesem diye kıvranırsın ama o sizi dinlemez sızlar da sızlar.

iki gün içinde hissedileceği düşünülürse çok da kafaya takılmaması gereken bir durumdur.

--spoiler--
unutursun unutursun
zaman geçer avunursun
isyan etsen de derinden
hayat tutar ellerinden
bir gün gelir unutursun

önce yaşayamam zannedersin acından
ben de gidiyorum kalamam dersin kahrından
bunun için merhamet dilersin tanrından
duymaz kimse sesini
bıkarlar gözyaşından

unutursun unutursun
zaman geçer avunursun
isyan etsen de derinden
hayat tutar ellerinden
bir gün gelir unutursun

hani geçmeyecek gibi gelir günler
hiç aydınlanmayacak kapkaranlık geceler
kabuslar içinde dilin adını heceler
paylaşamazsın acını yalnız yaşanır dertler

unutursun unutursun
zaman geçer avunursun
isyan etsen de derinden
hayat tutar ellerinden
bir gün gelir unutursun

sonra bir sabah uyanırsın hayata
bakarsın durmamış dünya dönüyor etrafında
anlarsın eskisi gibi olmaz bir daha
ama yepyeni bir güçle sarılırsın hayata

unutursun unutursun
zaman geçer avunursun
isyan etsen de derinden
hayat tutar ellerinden
bir gün gelir unutursun
o gün gelir unutur
--spoiler--
aynen bu şarkıdaki süreçte anlatıldığı gibi o kalp zamanla hissedilmeye ve yeniden başkalarını sevmeye başlar .

zamanla;

ya duyarsızlaşır.
ya alışır.
ya ölür.

uzun bir süre devam eden durumdur. sonradan geriye kalbin onsuz kısmı kalır, hiç bir şey eskisi gibi olmaz.