ateistlerin kendini üstün görmesi

ateistlerin kendi dünyalarında kurguladıkları düşüncedir.
aslında bir dini bile olmayan eksik kişilikli insan nasıl kendini üstün görür anlaşılır değildir.
(bkz: eziklik psikolojisi)

şu gerekçeyle mümkün olandır:
(bkz: ateizm/#6815723)

(bkz: bir kedim bile yok anlıyor musun)

"ateist diye (ateist oldugu icin) kendisini ustun goren insan" anlaminda one suruldugu zaman dahi, "ateist olmak kisiye nasil bir ustunluk duygusu saglayabilir?" diye sorgulanabilecek varsayimdir.

bir emri, bir kitabi olmayan, "nesin sen" sorusuna buyuk cogunlukla kendisini maymunlara dayandirarak cevap veren ateist dunya gorusu, bilindigi kadariyla bir kitle yaratip onlara "kendinizi ustun gorun" diye bir sey soylememistir. ateizm kisiye nasil bir ruh hali sagliyor olabilir ki, bu ideoloji ile dusunenler kendini ustun gormeye baslar? Daha onemlisi, boyle bir durum oldugu iddiasi gercek mi? ayrica "kendini ustun goren" derken buradaki "kendini" kisisel midir, yoksa icinde/uyesi oldugunu hayal ettigi, kendisi gibi dusunen diger bireyler oldugunu bilerek, ve kendi sahsinin bu diger bireylerden ustun olmadigini, ancak topluluk olarak (ateistler) "kendi"(leri)ni" ustun gorme hadisesi mi soz konusu? Boyle bir ruh hali mumkun mu? Evet, boyle bir ruh hali (kendini ustun gorme) diye bir sey mumkun; ama bunun "ateist" olmakla bir ilgisi var mi?

bir baska ihtimal ise "ateistlerin kendini üstün görmesi" diye kastedilenin aslinda "bir insan ateistse kesin kendini ustun gorur" mantiginda bahsedilen kestirme yol olmasidir. su halde vaziyet daha degisik sorgulanabilir. en azindan uygulanan formul daha yuzeysel, daha basit: once duygulari, meziyetleri ya da davranis sekillerini siyah ve beyaz kalitesinde gruplara ayristiririz ve bunlari alcakgonullu/kendini begenmis; yardimsever/cimri; terbiyeli/terbiyesiz seklinde duzenleriz. ikinci adimda karsit olunan fikir/inanis neyse artik, bunlari hep kotu olanlarla birlikte yansitiriz: "bir insan ki ateisttir, alcak gonullu mudur, kendisini ustun mu gorur?" kesin ustun gorur, saldirin o zaman. bu formulle ateist kisisini ya da karsiti oldugunuz baska bir kesimi karalayabilirsiniz; tersi iyi durumlari da kendi ustunuze alir, kendi cemaatinize/milletinize/fikrinize vs. iyi taraflarini uygun gorursunuz. ayni seyi ateist kisi de yapabilir, ve "inananlarin kendini ustun gormesi" diye ortaya konusabilir. ne olacak simdi?

belki de baska olcum metodlari dusunulerek ortaya atilan varsayimdir, karmasik mukayeseler sonucu bu varsayim ortaya atilmistir: mesela ateist olmayanlar kendilerini aciz ve kucuk gordugu icin, ateistler aslinda kendilerini ustun gormedikleri halde, kendilerini vasat gorenlerle mukayese edildikleri icin haklarinda "sanki ustun goruyormus" izlenimi edinilmistir. birkac tane ateist konusmasina tanik olan dertli kisi, bu sahislarin kendi deger verdigi hicbir seyi tanimadigini, ustune bir de bilimden bahsettigini falan gozlemlemis olabilir ve otomatik olarak "bunlar kendini ustun goruyor" onyargisi zamanla yerini "butun ateistlerin kendini ustun gormesi gercegi" gibi daha kemiklesmis bir fikrin olusmasini saglamistir.

Yok eger sadece "bok atmak icin esdim gurledim" tadinda bir varsayim ise, ustune dusunulecek bir sey degildir zaten.