atatürkçülüğün küfretme özgürlüğü olması

kesinlikle yanlış bir durumdur. atatürkçülük'ün özünde olmayan bir şey insanları dışlamak ve koy gitsincilik yapmamaktır. çalışmaktır, çabalamaktır, uğraşmaktır. küfür ise dünyanın en basit şeylerinden birisi olduğu için bağdaştırılması yanlıştır.

(bkz: atatürkçülük küfretme özgürlüğü değildir) *

dinliliği*, arab fetişizmi sayanların; osmanlı yanılgısına düşüp fantastik mülahazalara kapılanların, taklidi imandan öteye gidemeyenlerin muhtemel tuhaf çıkışlarıdır.

her insan hakkında dinlilik ya da dinsizlik şeklindeki "ileri çıkışlar" seslendirilebilir bir durumda. bu ülkede cinsel tecavüz de sık sık gerçekleşen bir suçsa, dini istismar her gün binlerce defa gerçekleşiyor, "havada beraber olan" "sahte peygamberler" düşüp kalkıyorsa müridleriyle, böyle yaratıcı ifadeler de dudaklardan dökülebiliyor.

torba değil ki büzesin; ağız.

(bkz: sahte din)

atatürk' ün kim olduğuna bakılarak tartışılması gereken konudur. zira atatürkçülük anlam itibarıyla atatürk ilke ve inkılaplarını benimsemek, onun düşüncesini paylaşmaktır. atatürkün dönemin yönetimi karşısında aldığı tavır, yönetime karşı, halkın çıkarını savunmak ve gelecek için çalışmaktır. o' nun tamamen demokrasiyle sorunlarınlarına çözüm bulan, halkın söz hakkının olduğu bir devlet kurmak olan amacının, bugünün insanlarının, devletin bakış açısını değiştirmek için küfür etmesinden farkı vardır. atatürkçülük adı altında küfür etmek, yani "ben atatürkçüyüm kardeşim skerim böyle rejimi" vs demek ile, hakkını hukukunu savunmak farklı şeylerdir. biri yaptığına kılıf aramakken, diğeri yani atatürkçülük ileriyi düşünerek, bir hedefe konsantre olarak vade ve kişisel çıkar düşünmeden çalışmaktır.