asıl sorunumuz

Aklımızın malum yerlerimizden ufak olması. Yoksa başka sorun yok.

newton mekaniği anlayışını ifade eder.
halbuki "eşsonluluk"(equifinality) ilkesine göre "aynı duruma farklı yollardan gelinebilir".

her şeyi fazla ciddiye almamız veya kafayı birşeylere çok takmamızdır. rahat olmak lazım.

insan olamamak.

Her gün haberlere bakınca net anlaşılıyor.

Cemil meriç'i pek tanımam etmem. Hakkında fazla bilgi sahibi değilim. Lâkin şu sözlerine rastlamıştım. Ülkeyi güzel tarif etmiş:

"Tabular tabular.. Her adımda şuura dur emrini veren bir jandarma neferi. Her kapının arkasında, elinde bıçak, bekleyen bir harem ağası. Düşünme! Düşüneni iftiranın ve sefaletin lağımında boğduktan sonra ellerimizi yıkayip, 'efendim bizde filozof yetişmiyor' diye ah-u vahlar. .."

"Her aydınlığı yangın sanıp söndürmeye koşan zavallı insanlarım: Karanlığa o kadar alışmışsınız ki yıldızlar bile rahatsız ediyor sizi! Düşüncenin kuduz köpek gibi kovalandığı bu ülkede, düşünce adamı nasıl çıkar?"

her yöne devinen kargaşada sabitler oluşturup bunda direnmek. anlam üstüne anlam yükleyip zihnimizi kavram çöplüğüne döndürmek. zor yoldan anlatmak. birbirimize yük olduğumuz halde birlikte yaşamaya duyduğumuz istek. doğamız bu diye öğretilmiş saçmalıklar. parçası olduğumuz ve bizi ezen sistemde yer aldığımız için yüzümüzde oluşan samimiyetsiz gülümseme.
benim sorunlarım bunlar en azından.

Sorun aramamızdır. Her şeyi görmezden gelip hayata pembe gözlüklerle bakalım demiyorum. Tam tersini de yapmayalım bence.

insan sever olmayışımız. .