asla vazgeçmemek

ümit etmek ve beklemek. "bir gün" lerin verdiği güç ve "asla" ların tamamladığı sonlarla yaşanılan çelişkili, mazoşist yaşam biçimi.

(bkz: beni öldürmeyen acı güçlendirir)
(bkz: ilk aşk)

mümkün olmayan bir dayanış biçimidir.
vazgeçmese de insan, karşısındaki vazgeçer. diyeceksiniz ki, eh zaten o vazgeçiyor ben vazgeçmiyorum.
evet..
ama vazgeçmek ile, birgün olur diye beklemek arasındaki farkı gözetmelisiniz.
vazgeçmek zorunda kalırsınız. çünkü, vazgeçmemek kelime anlamı ile, sürekli olarak yaptığın şeye yine devam etmektir.
sevmek? belki..
ya arayıp sormak? ilgilenmek, hergün birlikte olabilmek ?
bunlar mümkün müdür ? hele ki başka biri varsa hayatında... elbette mümkün değildir.
vazgeçmediğimiz şey, yine sevebilmek, gördüğümüzde gülümseyebilmek, belki gelir diye belli başlı yerlerde onu görmek için beklemek..
gözlerini göremezsiniz, sesini her zaman duyamazsınız, üzüntüsünü, sevincini bilemezsiniz, herzaman birlikte gittiğiniz belli başlı mekanlara bile artık birlikte gidemezsiniz.
ancak, o mekanlarda dolaşarak görmeyi umut eder, belki sesini duyarım diye bekler, gözlerine bakabilirim diye ümitlenirsiniz.
vazgeçmemek yerine, vazgeçmek istememek ya da vazgeçmemek istemek (aynı şey) duygusu daha hakimdir.

manyaklığın dik alasıdır.sapıklıktır, hastalıktır.*

zor ama imkansiz degil onermesini benimseyenlerin hayatı yasama bicimleri.

aşk ile ilgili bir durum veya kaderle asla neden vazgeçemediğimizi bilmeyiz ama asla vazgeçmeyiz en çok acı verdiği durumda bile.

takıntıdır ya da alışkanlıktır.

(bkz: 5 yılda 4 final oynayıp 28 yıl kupa alamamak)

ileriye kaçmadıgı sürece, ınsanın hayatla bağlı kalmasını sağlayan düşünce..

iyi kötü bir sonuca uaştıracak eylemdir.

tabii ki de ilk akla gelen kötü şeylerden vazgeçmemek değil, iyi şeyler için , mücadele etmekten asla vazgeçmemektir. pes etmemenin zihninize gireceği durum olmalıdır. polyannacı falan değilim, hiçte sevmem zaten. ama hayatta gerçekten, yarım bırakmayanlar, sonuna kadar gidenler kazanıyor.