askerlikte öğrenilen en önemli şey

Üst ve amir kavramını iyi öğrenmek.

Götü boklu er halimle başka karakolun aracını boş da gönderdim, evrak gelmedi diye bağlı karakolun teğmenin de laf yedim "nasıl konuşuyon sen benle!" diye...

Çok da angarya işten kurtuldum bizimki izin vermiyor haber vereyim deyince.

emir tekrari..

senin soylediginin bir oneminin olmadigini, asil onemli olanin karsindakinin ne anladiginin oldugunu ogrendim. sonrasinda bu uygulamayi calisma hayatina baslayinca ozellikle astlarimla olan iliskilerimi yonlendirmek icin kullanip bircok hatanin onune gecebildim.

Özgür olmak, sabırlı olmak, tertip düzen, düşünürken her iki sonucuda gözden geçirmek ve tahammül seviyenizi ne kadar yüksek olması gerektiği olurdu heralde. Benim gibi pandemi zamanında askerliğini çarşı izni olmadan yapan erler için, 2-3 metrelik çitlerin sivil hayata geçtiğinizde dahi üstünüze üstünüze gelmesine sebeb oluyor. Aradan 2 sene geçecek neredeyse ama halen o kapalı kalmışlığın ve dünyadan kopuk kalmanın verdiği bunalmışlığı hissediyorum. Görevim gereği 90 metre kare bir odada günümüm 12 saatini görev yaptığım kışlayı çepeçevre saran kameralarının karşısında geçiren bir herif için ise, televizyon ekranına dahi bakmak istememenize sebeb olur. Her an bir atraksiyon olacakmış gibi hazırlıklı olmanız gerekir bu görevi yapıyorsanız. Yangın,kaza,terör vs. Güney doğuda görev aldığım için kamera izlemekten pekde sıkıldığımı söyleyemem bu arada çünkü sürekli tetikte olmanızı sağlıyor.sonuçta tüm arkadaşlarınızın gözü siz oluyorsunuz buda size aslında birey olarak toplum için fedakarlık yapmanız gerektiğini, kendinizden vereceğiniz her fedakarlığın aslında arkadaşlarınızın rahat ve güvenli bir şekilde uyumasını sağlıyor. Askerlik güzel, eğlenceli ve bir o kadarda hatıra biriktireceğiniz yerdir. Nefret etmenize sebeb olacak olaylarda olacaktır elbet ama, size öğreteceği şeyler hayatınız boyunca bir yerinizde kazılı kalacaktır.

Edit: uyku konusunda da çok güzel şeyler öğrenirsiniz. Nöbette kule komutanı iken yanımda alt devre arkadaşlara çapraz tutuşta, ayakta nasıl uyunulur öğretmişliğim vardır.

üzülerek söylüyorum ki hiçbir şey, çünkü ben askerlik görevinden özelliklerini taşıdığım sendrom dolayısıyla muaf tutuldum.

her işin en olumsuz olabilecek tarafını düşünmek. yani milyonda bir ihtimal de olsa onu düşünüp ona göre hareket etmek. askerde çoğu yerde "burada şu kadar gündür kaza olmamıştır" yazıları gördüm. bu güzel bir şey. o sayıyı sıfırlamamak adına tedbirli olunuyordu.