asgari ucrete calisip ucuk fiyata telefon almak

2 ay çalışarak kazandığı parayı gözünü kırpmadan cep telefonuna veren insandır. ne gerek var amına koyim o kadar para bayılmaya. o küçücük telefonun tuşlarına basarken bile zorlanıyor insan.

çalışmaktan beyni durmuş, hareketleri yavaşlamış insandır. o telefona baka baka doyar, cebine koyduğunda da karizma yapar.

genelde konfeksiyon çalışanların da rastlanması muhtemel olan durumdur. son model telefonları vardır fakat kontörleri yoktur.

ıphone u olup kontürü eksi otuz olan insandır.

12 taksit yaptırıp değerini taksitlerden sadece 1i sanan tipin yAPTIĞI EYLEMDiR.

(bkz: ayranı yok içmeye tahtırevanla gider sıçmaya)

"ayranı yok içmeye sıçarken fotoğrafını çekiyor iphone'la" şeklindeki atasözümüzde bahsi geçen insanların yaptığı şeydir.

sistemin bize sunduğu aldatmacalardandır. özgürlük diye adlandırılan bu düzende, elektronik dünyada kendimizi kaybederiz. halbuki yerimizde durağan ve kontrol edilen varlıklar haline getirilmek istiyoruz.

orta ve dar gelirli insanların hayalleri metalara sahip olmak üstüne genelde, bunu elde edince daha iyisini ister. yetinmeye bu düzende yer yoktur.

"en azından çalışıyor , sacma da olsa parasını istediği gibi harcayabilir" dediğim kişidir.
aynı davranısı çalısıp para kazanmadan her yeni model telefon çıktıgında tekrar tekrar sergileyenler var.

halkımızın en akıl sır erdirilmeyen özelliklerinden birtanesi.