arzunun onda dokuzu

şehir tiyatroları tarafından bu sezon oynanmaya başlayan oyun. son ırak savaşının yarattığı sağlık problemlerini konu alarak başlayan oyun yine son ırak savaşının yarattığı fakirlikle insanların hayatta kalabilmek adına düştüğü kötü durumu betimleyerek son buluyor. arada da saddama göndermeler var. sadece gönderme denemez aslında. saddama yapılan eleştirler amerikan emperyalizminin eleştirlmesinden birkaç level daha yukarda. tabiki saddamın hüküm sürdüğü dönemde yaptıkları lanetlenmeli ama bunun günümüzle olan bağlantısı da doğru kurulmalı. yani tarihsel bir perspektif içinde yapılmalı eleştiriler. sanki saddam yaşıyormuş gibi ona muhalefet etmek bana garip geldi. bu tarz bir muhalefet ahmedinejad için yapılsa, irandaki kadınların çektiği sıkıntılar anlatılsa daha çarpıcı, anlamlı ve muhalif bir oyun olabilirdi.

oyuncularsa tabi ki olağanüstü, denecek hiçbir şey yok. hikmet körmükçü yine hayran bıraktı kendine, özellikle kürsüdeki konuşması çok etkileyiciydi. hasibe ereni ilk defa bu kadar farklı bir rolde izliyorum. özellikle oyunun başındaki doktor rolünde tüylerimi diken diken etti. dans eden ergen sahnesini saymazsak bensu orhunöze de diyecek bir şey yok. o fiziğe o rol gitmemiş. daha teenage görünümlü biri olabilirdi o rolde. oyuncuların ayaklarındaki dövmelerde çok hoş olmuş. bu sezon mutlaka gidilmesi gereken oyunlardan biri.