bugün

Arka Sokaklar da Gece Gündüz çalışan bir Adanalı.

Bir sendika.org yazısı. yazarı özay göktepe.

NTV nin yeni yayınlanmaya başlayan Sade Vatandaş programının geçen haftaki konularından birisi, dur ihtarına uymadığı gerekçesiyle yaşanan polis tarafından vurulma olayları idi. Okan Bayülgen in sunduğu programın konuklarından (ismini şu anda hatırlamadığım) bir avukat, Polis Vazife ve Salahiyet Kanunu nda yapılan düzenlemeyle, yasal durumun fiili duruma uydurulduğunu belirtti. Ben, doğruluğu tartışma götürmez bu tespitin bir başka yönüne eğilmek istiyorum: Televizyon dizileri. Yasal düzenleme fiili duruma uydurulurken, televizyon dizileri de toplumsal rızanın alınmasından önemli bir işlev görüyor.

Kurtlar Vadisi, bildiğim kadarıyla hala en yüksek reyting alan dizilerden birisi. Kontrgerillanın katliamlarını ve devletin öldürme hakkını izleyicilerin zihninde meşrulaştıran bu dizi, kanımca diğer polis dizilerinden daha kötü değil. Çünkü Kurtlar Vadisi nde derin devletin yaptığını diğer polisiye dizilerde sıradan devlet yapıyor.

Bu dizilerden ilki, Kanal D de yayınlanan ve müziğini kullanarak Aşık Veysel in kemiklerini sızlatan Gece Gündüz. Dizide başkomiser Aslan, mazlumları koruyor, yasal sınırlamaları takmıyor, işyerlerine ve evlere girerek sağa sola kafa atıyor. Zaman zaman da gaza gelerek Bruce Willis i ve Mel Gibson ı bile geride bırakıyor, kendisine kurşun sıkanların üstüne yürüyor dimdik. Ama vazgeçemediği bir şey varsa o da harekete geçip karşısındakinin ağzını yüzünü dağıtmadan önce mutlaka bir espri yapması ve sırıtması. Bu sayede sadece Başkomiser Aslan karşısındakine kafa atmıyor, aynı zamanda izleyicilerin de kafa atmasını sağlıyor. Ne de olsa Aslan Bey in kafasından nasibini alanlar bir şüpheli değil bir suçlu. Ve bütün kahraman polisler gibi başkomiser Aslan da suçlunun cezasını oracıkta vermeli, adliyenin yükünü hafifletmeli. Zaten -kullanmayı pek sevdiği tabirle- bu şerefsizlerin kafa yemekten başka bir hakları olamaz. Ama en önemlisi ise başkomiser Aslan ın attığı sopaların, hepimizin vicdanı adına atılıyor olması.

ATV de henüz iki bölümü yayınlanan Adanalı dizisinin başkarakteri ise efsane bir başkomiser. isminden de tahmin edilebileceği gibi zat-ı muhteremin Adanalı olmasına vurgu yapılınca, insan hakları hak getire. Beni aşağıya indir diyen suçluyu apartmandan aşağı atan Adanalı, böyle yapmakla aslında suçlunun isteğini yerine getiriyor sırıtarak. Bu konuda kendisini uyaran amirine ise savunması hazır: Bu şerefsizleri biz içeri tıkıyoruz, hemen dışarı bırakıyorlar. Adana şivesiyle suçluya haddini bildiren başkomiseri, bir insanı aşağıya atmasına rağmen adalet yerini buldu sempatisiyle izliyoruz.

Yine Kanal D de yayınlanan Arka Sokaklar ise daha örgütlü bir ekip, öne çıkan tek bir karakter yok. Örgütlü çalıştıkları içinse birbirlerini dengeliyorlar. Hatta fazla şiddet kullanan arkadaşlarını, terapiye bile gönderiyorlar. Ama terapiyi izledikçe görüyoruz ki polisin suçluya şiddet uygulaması bir zorunluluk, aksini düşünmek ise saflık. Kendi saflığımızla yüzleşiyoruz birkaç dakika sonra, çünkü terapiyi veren kadın doktor, terapiyi alan erkek polis tarafından kurtarılıyor tacizcilerin elinden. Ama önce ikna etmeye çalışıyor tacizcileri polis, ne de olsa tacize uğrayan kendisine terapi uygulayan doktor. Gör işte diyor sanki doktora, ben ikna etmeye çalıştım, ama bu şerefsizlerin anladığı tek dil bu. Sonra o da basıyor sopayı ve doktorun saflığı, hayatın gerçeği tarafından yanlışlanmış oluyor.

Dur ihtarına uymamamın bedeli, ölüme gebe bu ülkede. Havaya sıkılan ya da yanlışlıkla ateş alan silahların kurşunları, 18 yaşındaki gençlerin ensesine giriyor 11 metreden. Ve polisiye dizilerin kahramanları, büyük bir tutkuyla tüm bir hayatı atış poligonuna çevirmeye yardımcı oluyor. Polisin işkence yapma ve şüpheliyi vurma haklarını sadece meşrulaştırılmakla kalmıyor, aynı zamanda bir mizah konusu haline getiriyor. Televizyon karşısındakiler ise işkenceyi gülümseyerek izliyor, çünkü onlar için tüm suçlular sadece televizyonda.
adanalı yavuz komserin arka sokaklar a transfer olması.