bugün

yerbilimlerinde egitim ve ogretimin temel bilesenidir.

dag-tepe-bayir dolanmak, guneste yanmak, yagmurda islanmak, kayip dusmek, bir yerlerinizi incitmektir. * * ama ayni zaman da tabiat anaya hayran olmaktir.

dunyanin olusumundan bugune kadar gecen surelerde olan jeolojik olaylari 100 metre yuksekligindeki bir kayaya bakarak; bilmem kacinci metrede, bilmem kac milyon yil once buradan sular cekilmis seklinde soyleyebilmektir. ya da ust uste gelmis iki tabakanin, baska yerlerdeki ardalanmalarini dikkate alarak, aralarindaki kayip 1.4 milyon yil icin tahminlerde bulunabilmektir. ya da kucuk faylari belirlemek, bolgenin jeolojik haritasini cikarabilmektir.

sadede gelirsek; kitaplardan edinilen bilgilerin kullanima -yani teorigi pratige- dokme zamanidir.
coğrafya bölümlerinde arazi uygulamaları dersi adı altında gerçekleştirilen, teorik bilgilerin arazi üzerinde gözlem ve tatbikiyle vuku bulan ders. vadi, tepe dolaşmaya alışkın olmayan biz şehir çocuklarının baya sızlanma sebebidir ayrıca. insanda derman bırakmaz, epey yorucudur, zor iştir. fakat doğayı keşfetmenin tadı tüm yorgunlukları bertaraf ediyor. *