bugün

Arapçanın halkımızda yarattığı psikolojik etkinin kanıtıdır.
(bkz: sadakallahulazim)
halkımızın çoğunun arapça'nın tıpkı bizimki gibi normal bir dil olduğunu kavrayamamasından kaynaklanan bir durum. hatta bununla ilgili bir de olay gelmişti başıma, lise yıllarında ;

yeni telefon almıştım*, arkadaş telefonu karıştırırken dil ayarlarından telefonu arapça yapmış* tabi telefon tersine döndü haliyle*, arkadaş telaşla telefonu sıraya bıraktı. "ne oldu ?" dedim aynen şu yanıtı verdi "lan oğlum cenabetim şimdi dokunmayayım"****
arapça'nın edebi bir dil olmasından kaynaklanan durumdur. futbol maçındaki arap spikerler bile yardırıyor arkadaş.
körü körüne inanmaktan ileri gelen harekettir. bilmediği bir dili kutsal saydığı içindir. halbuki o dil kutsal değildir o dilde yazılan kitap kutsaldır.
arapça bir yazı ya da arap bir spikeri duyduğumda istemsiz olarak aklımda beliren durum. olum harbi öyle lan. insan çelişkide kalıyor.
kendi dünyasında arapça'nın sadece dualardan ibaret olduğunu sanan dar zihniyetli kişilik.