bugün

Hayatında bir defa Araba park etmiş bendeniz acemiler acemesine bile gelen haz duygusudur.
Heeyytt bee! deyip, insanın kendini öpesi gelir.
evin önüne sıfır park edince (ayda yılda bir) arabadan indikten sonra kafamı yukarı kaldırıp balkondan, camdan bakan varmı diye bakınıyorum, eğer bakan ve gören biri varsa hafif bir gülümseme atıp anahtarın kumandasından kilit tuşuna basıp yavaş yavaş apartmana giriyorum.
Sokakta veya caddede yaklaşık 15 cm boşluk bırakarak parketmenin verdiği hazzın yerini tutamaz. Çünkü hem çıkması kolay olur hemde lastiklere zarar vermemiş olursunuz.
bir nevi fren ali tadı yaşamaktır.
bi kaldırımın üzerine çıkınca duyulan adrenalin değildir efenim.
gerçekten takdir ettiğim insanlardır, ben daha motorsikleti sıfır park edemiyorum ama kamyonu yanaştırıyor.