apartmanda kimsenin kimseyi tanımaması

acınası durum. bakkal ismaili apartmandakilerden daha çok tanıyorum. Onu da geçtik insan asansörde hic selam bile vermez mi yahu. Vermiyorlar efendim. Günaydın yok, iyi akşamlar yok. Zorunluluk yok da bir tebessüm eder insan. O da yok. Yazık çok yazık.

büyük şehirlerin kanayan yarası.

dalga falan değil, hakikaten kanayan yarası. kimsenin kimseyle işi yok, adını bile bilmiyorsun apartmandakilerin. küçük şehirlerde samimi olunabliyor ama burada yok.

sebebi de kimseye güven olmaması.

kapıdan görünce içeri kaçanlar var. Zaten ben seri katilim defol diyesim geliyor. Bir en alttaki teyze ile kanka oldum onun da amacı anten taktırmakmış. işin özü komşuluğu çok sevmeme rağmen bir adet insan hoşgeldiniz mahallemize demedi. 3 yıl geçti daha da demesinler zaten..

bizim küçükesat'ta olmayan durumdur. hem değil kendi apartmanımı, üç öte apartmandaki saçma tipin geçen hafta aldığı arabaya, 2 bina sağdaki hatunun uyuz olup, her gün köpeğini tekerine işettiğini, 2 bina kuzey, 3 bina doğu'ya yürüyünce karşıma çıkan berberden öğrenebilirim.

what happens in esat, does not stay in esat.

metropol insanı'nın yalnızlığıdır. yüzyüze iletişimden uzak durup, sanal dünya'ya gömülmenin getirisidir.