anılar ırmağının kıyısında

bir Hasan Hüseyin Korkmazgil şiiri.

1

kavaklar ışıldardı batıya karşı,
küskün dağlar gülkurusu,
yazılar kızıltılı,
öyle çetin öyle hırçın bir çağdı ki öyle o
sevmek yangın uğultusu;
sevilmemek yangındı...

kavakların arkasında bir evdi:
mor patiska perdeleri oyalı.
gözalıcı kumrallığı akşamüstleri,
eşsiz bir çağlayandı.
ayrılmazdı pencereden bütün bir yaz.
aradığı o şehzâde kimbilir kimdi...

hem severdik o çiçeği delicesine,
hem de sevmez görünürdük.
çocukluk işte!
kapışmamız sanki bir başka nedendendi.
yoksulluk dağ başında yalınayak keloğlan,
varsıllıksa subaşında bir devdi.

2

yuvasız bir atmacaydı sevmek belki de,
döner ha dönerdi de taa yukarlarda!
konamazdı biryerlere,
amaçsız bir yolculuktu sevmek,
bir sürekli kaçmaktı kendi kanatlarından,
gidip gidip dönmekti hep aynı yere...

topu bulutlara tepmekti sevmek...
çıplak atı deliduman sürmekti yazılarda.
ağaçların tepesine çıkıp inmekti sevmek,
kovalarla şarap içip o dinginlikte,
tabanca yumruk bıçak,
düğünlerde kıyasıya halay çekmekti sevmek...

3

ben miydim topa vuran
vururcana yoksulluğun başına
top çıkardı yıldızlara,
bütün gözler yıldızlara,
kız bakardı yıldızlara,
saçları sular gibi
akardı pencereden...

ben miydim çıplak atı
koşturan deliduman?
at giderdi çevrenlere
bütün gözler çevrenlere
kız bakardı çevrenlere
masallar çevrenlere
saçları sular gibi
akardı pencereden ...

4

duruyor daha orda,
gün batarken daha orda,
kavaklar daha orda,
duruyor daha orda,
o sevmek daha orda...
teptiğim top bulutlarda
sürdüğüm at bulutlarda
yüzdüğüm çay bulutlarda
kavgalarım özlemlerim
dönmedi!
daha orda...
bulutlar nerde?
bulutlar nerde?

o kız artık yok orda
o saçları çağlayanlı
o gözleri kuşlarlı
o kız artık yok orda
yok orda o çocuklar
yok orda o kavgalar
o kıskançlık yok orda
o gizlemek yok orda
varsam baksam o bahçe
varsam baksam o akşam
o bahçe de yok orda
o akşam da yok orda

ya ben nerelerdeyim?
ya ordaki ben nerde?