anneye küsüp yemek yememek

(bkz: sofraya küsülmez liseli)

aslında yemeği yememenizin nedeninin annenize küsmek değil de sofrada brokoli, patlıcan tarzı şeyler olmasıdır.

küçükken benim yaşantımda bir kaç kez vuku bulmuştur bu durum.
şöyle ki:

önce annemden bir güzel dayak yerim, sonra zırıltıyı koparır yatağımın altında ağlarım. ardından yemek hazır olur.

peder: nerde oğlan?
annem: he? içerde, zırlıyor.
peder: gelsene lan ne zırlıyon yemek ye.
ben: hee? hııı hoook yoook ben dokum.
peder: hı? geleyim mi yanına sen mi geliyon?
ben: ıııhhh(burası zırlama melodisi) tamam geliyorum. ıhkhhh...

tabi sonuçta peder devreye girince küslük müslük unutulur açlar gibi yemek yenir...

Hayatta yapmayacağım iştir. Anneme küstüm diye, açlıktan ölemem ya *

sonradan çok pişman olunacak eylem.

niye ben yemiyormuşum, o da küstü; o yemesin.

(bkz: ben niye ölüyorum lan sen öl daha iyi)*

babaya kızıp dayak yemekten hallice olandır.

anneye küsmek neyse de annenin küsmesi de hiç çekilmiyor, hayır yemek de yaptim, kahve de yaptim, daha ne yapiyim? asti suratini konuşmuyor da! aha da yeni bir başlık konusu (bkz: küsen annenin yaptiğin yemeği yememesi!) *

sadece yapana zararı olacak eylemdir.

(bkz: odama gidiyom ben yaa)

anneye karşı bir duruştur. o an yapılması gerekiyorsa bir gecelik açlığa razı olmak gerekir. hem fazla da aç kalmayacaksınızdır gece uyanıp dolabı silip süpürebilirsiniz.**

annenin vicdanı sızlatmak için yapılan eylem. biliyoruz ki anneler dayanamaz çocuklarına ne kadar kızsa da aç kalmasını istemez.

bugün tersini yaşadığım eylem. önce yemek yedim sonra küstüm. ne var yani arkadaş ağız tadıyla yemek yemişiz, tam son lokmamı yutmuşum, ardından da bir bardak suyu gömmüşüm, ne gereği var bilip bilmeden zırvalamanın!?

(bkz: gizli gizli yiyip kendini yememiş gibi göstermek)

ben öyle yapıyorum niye aç kaliyim boş yere.