annesiyle babası boşanmış çocuklar

kızsa orospu erkekse keş serseri olur bunlar.

Genelde kimin yanında kalıyorlarsa onun, (ki bu büyük oranda annedir) propaganda bombardımanına dayanamayan ve sonunda diğer taraftan (ki bu da çoğu zaman babadır), nedenini sorgulamadan nefret eden çocuklardır bunlar. Eh, babaları da sonunda bunalıma düşer ama umurlarında olmaz maalesef. Bu yüzden biraz duygusuz olurlar... Ama bu mantıklı olduklarını da göstermez tabii... Mantıklı olsalar diğer taraftan öç alma aracı olduklarını anlarlardı çünkü... Basın yazmaz, yazsa da kimse üzerinde durmaz ancak, intihar eden babalar gerçeği vardır bu ülkede ve bunun da nedeni anneler tarafından öç alma aracı olarak kullanılan bu çocuklardır. Tuhaf olansa hakimlerin adalet yerine kadına şiddet gazıyla bu duruma alet olmalarıdır. Çok zordur işleri bu çocukların. Keşke gözlerini açabilseler ve dur diyebilselerdi bu tatsız gidişe... Çünkü sadece anne değil baba da gereklidir sağlıklı bir ruh için...

eğer her gün kavga ediyorsanız boşanın. çocuk yıpranıyor. ben her gün annemle babam boşansın diye dua ederek büyüdüm. ama boşandığınızda eşinizi kötülemeyin başkalarının kötülemesine de izin vermeyin. onun bir çocuk olduğunu bilin ve bu sorunlardan olabildiğince uzak tutun. eşinize ceza olarak çocuğunuzu göndermemezlik yapmayın. inanın çocuğunuz çok acı çekecektir. güçlü olun.

madem bosanacaktiniz niye bosaldiniz dedirtir.

malesef o benim lan.

arkadaşlarına kalmaya gittiğinde görülen mutlu aile portresiyle hep içinde bir burukluk olmuştur "benim ailem neden böyle değil?" diye.

bir yanları hep eksik kalacak çocuklardır. tipik klişeleri duymaya alışkındırlar, yalnızca kafa sallarlar. annesi ve babası 40 günlükken boşanmış ve ayrı şehirlerde yaşayan insanların çocuğu olarak hislerimi söylemek istiyorum sadece.

1) Küçükken insanların bana acımasından nefret ederdim. Hani nolmuş annemle babam boşanmışsa? Bana ne, ben onların çocuğuyum hala, onlar boşandı. Böylelerini bir kaşık suda boğmak istiyordum anlayacağınız. Ama yıllar ilerledikçe o boşluğu daha çok hissetmeye başladım. Artık bunun sorun olmadığını söyleyenlere sinir oluyorum. Ya arkadaşım bir düşünsene, ben babamı 1 yılda birkaç kez falan görüyorum, adamın benle alakası yok. Bir allah'ın kulu da "sen nasıl babasın lan?" deyip diklenmiyor şuna, kafayı yiyorum. Annemi ona oranla seviyorum çünkü bana bakıyor kadın ve gerçekten onu bırakamıyorum. Dikkat ederseniz, babama oranla. Çünkü çok değişik bir kadın, kafa yapısı olarak idare edilmesi gereken bir cinsten. Hem seviyorum onu hem de beni anlamadığı için çok kızıyorum ona. Bak işte ne annemi ne de babamı doğru düzgün sevemiyorum, çünkü ben yokmuşum gibi hayatlarını yaşıyorlar. Peki ben nasıl yaşıyorum? Omuzunda gereksiz bir yük taşıyarak, en yakın arkadaşlarıma onların boşandığını söylemekten çekinerek, aile şefkatini hiç göremeden, o sıcaklığı hissedemeden yaşıyorum. Çocuk hep ezilen taraf, anne-baba (özellikle baba) single olarak hayatına devam ediyor, sevgililer ediniyor, istediği yerde geziyor. Hani nerde çocuk? Çocuk yok çünkü onu da boşadı.

Evet fazla uzatmayayım ; demek istediğim sakın bir yuvanız varsa dağıtmayın. Bunun en büyük etkilerini yaşayan biri olarak söylüyorum, bir çocuğun hayatını mahvetmektense kendi hayatınızı mahvedin. Çünkü o çocukların gözünde asla gerçek anne-baba sıfatına ulaşamazsınız. Lütfen hayatı boyunca gardını tutarak yaşamasına sebep olmayın. Boşanmak çözüm değil, boşanmak problemi daha da büyütmektir. Siz siz olun çocuğunuz varsa boşanmayın.

başkalarının acıyarak baktığı çocuklardır.

bu çocuklar boşanmış anne ve babadan daha fazla toplumsal baskıya maruz kalmaktadır. boşanmış kişiler, istediği gibi yaşarken, bunların çocukları ne zorluklar altında yaşam mücadelesi vermektedirler. toplum bi defa bu çocuklara hor bakmaktadır, kendi çocukları ile arkadaş olsun istemezler. bu çocukların bir yanı hep eksiktir. annesi ile kalırken babası eksik, babası ile kalırken annesi eksik. hele ki mahalle insanları tanıdıksa hiç çekilmez hale gelmektedir. kulakları her pencerede, her köşe başında kendisine acıyarak konuşanları işitmektedir.
tamam hiç kimse boşanmak için evlenmez ama kardeşim bu çocukların günahı nedir?

Sorun yapmamaları gereken bir durumdur ki bazıları buna "oo 2yerden harçlık gelicek" mantığıyla bakarlar,bilindik ergen tribidir.

(bkz: annesiyle babası boşalmış çocuklar)

hayatı hep 1-0 geriden takip etmek zorunda kalan çocuklardır.

çok zor durumda kalmış çocuklardır. sanırım o yüzden Allah'ın en sevmediği mübah(yapılması veya yapılmaması günah olmayan. yemek yemek gibi..) boşanmaktır.

hiç bir zaman eskisi gibi ol(a)mayacak çocuklardır. ayrıca her zaman birbirini kötüleyen anne ile babanın arasında kalırlar.*

annesiyle babası boşanmıs ve başka insanlarla evlenmiş olanlardan bir adım daha öndedirler. genelde bir süre sonra aynı konuma gelirler gerçi.
ayrıca anne baba düşmanmışcasına ayrılmış ise bir sürü gereksiz konuşmayla karşılaşacaklardır.* *

sadece birinin konuşmasını duyup içimi parçalamış çocuktur. lan oğlum çocuk isyan ediyor. hayır küfür kötü söz bağırma çağırma yok. konuşmasının içine sinmiş isyan. ağlıyorum lan. nasıl kalp lan sizdeki. yediniz içtiniz. bi yerlerinizin keyfini sürdünüz. biraz da katlanın. orada caresiz bir insan var. ayırdığınız yaşamınız değil. onun minicik yüreği. parçaladığınız onun ruhu. bütün içtenliğim ve yaşlı gözlarimle, gözlerinden öpüyorum ismini bilmediğim. küçük isyankar. isyanına katılıyorum hatta, lanet olsun diyorum.

bu cocuklar buyuk ihtimalle ozel okulda okuyorlardir. ya da cocuk ozel okula basladiginda ebeveynde bir bosanma istegi dogar. ikisinden birisi. ozel okulun olayi nedir cozebilmis degilim.

yazık bir hayat ile sonuçlanmış ilginç karaktere bürünecek çocuklardır...

eğer olayın özgürlük tarafını sezip bunu iyi kullanırlarsa daha çocukluktan itibaren özgür yaşar, kimselere hesap vermezler, büyüdüklerinde de annenin babanın yanında kalmalıyım, onlara bakmalıyım vs düşüncesi veya zorlaması ile karşılaşmadıklarından tamamen özgür bir biçimde hayatlarını kurar ve yaşarlar. örnek mi, ben tabiki.

kah sen de haklisin sarksini söyleyen, kah mavi boncuk dağitan kah b.m. sekreteri gibi olmak zorunda kalan ve bunu hakkıyla becerebilen kişilerdir.

hir gürden bunaldiklarindan yalnizliğin tadini cok iyi cikartirlar. kendi alemlerini kurmuşlardir.

birşeye ihtiyaç duymazlar. duymadiklarindan dolayi en iyi eserleri verirler.

boş lakirdilardan hazetmezler.

gerilimler içinde olduklarindan dolayi civi civi mantiğini söker mantiği uygulayip gerilim filmlerine takılmazlar.

çoğunluğu bireydir bu kişilerin.

hiç bir sürünün koyunu olmazlar ve olamazlar.

bir çok kişi için okul bitince baslayan hayatın tekme tokatlari onlar için çok erkenden baslamiştir ve guardlarini her daim dinç tutarlar.

(bkz: yaralı masal çocukları)

[annesiyle babası boşalmış çocuklar]

bazen kafayı harflere takarlar.

(bkz: #3571983)

gelecekte aynı hatayı yapmayacak olan bilinçli, bi o kadarda depresif insan kesimi.

mutsuz bir evlilikte yaşamaktansa boşanmış çocuğu olamaları evla olan çocuklardır.
yaşamda yapmaları gereken en önemli iş kendiş ayakları üzerinde durmak olmalıdır.

tüm yaşananlardan kendilerini sorumlu hissederek ;

a ) içine kapanan,
b ) şımaran,
c ) dikkat çekmek adına çeşitli tepkimelerde bulunan,
d ) yeni ve farklı kendini ifade kuramları geliştiren,
e ) biyolojik ve psikolojik farklılıklar yaşayan

çocuklardır.