bugün

Yaramaz bir çocukluğa sahip herkes, en az bir kere bu söze kanmıştır. Ama ben daha bir saftım iki kere kandım bu söze. Napayım kadın çok ikna edici, hakkaten dövmeyecekmiş gibi konuşuyor.

Ve evet şiddete karşı değilim, güdümlü anne terliği yedim diye psikolojim falan da bozulmadı.

(bkz: dayak cennetten çıkma)
annesi dövünce yine anne diye ağlayan çocuktur.
saf çocuktur. sonra annenin vurduğu yerde gül bitermiş avutmasına inanan çocuktur aynı zamanda.
hayatının hatasını yapmıs cocuktur. bütün hayatı boyunca insalara karsı hep bir güven problemi yasayacak,hayata artık daha farklı bakmaya baslayacaktır.
Saf çocuktur bende az tuzaga düşmediydim bu yöntemle.
saf çocuktur bende az tuzaga düşmediydim bu yöntemle.
Benimdir. Çok dayak yemiştim be...
Her Türk çocuğudur.
masumdur.üstelik annesi dövdükten sonra yine anne diye ağlar, canım benim ya.allah hiçbir çocuğu annesiz bırakmasın.
Her defasında bi umutla gidip dayağını yiyen çocuktur.
Annesini seven herşeye rağmen ondan vazgeçmeyen çocuktur... Çocuk işte yapılanı unutur ki arkasını dönünce... O kadar temizdir...
her defasında anneye inanıp giden
sonrasında anneeeee anneeeeeee diye ağlayan benimdir

her insana güvenen
dolayısı saf muamelesi görecek kişinin çokcukluğudur.
Çok düştüm bu tuzağa.
Kocasına gel mustafa!
bişey yapmaycam gel!
diyen kadına benzer bir çağrı.
Benimki sinirlenince dövmezdi küserdi sonra ben gider özür dilerdim, hep böyle olmuştur.