annem ve babam ölmesin

(bkz: çocukluk duaları)

Ecelleri geldiği zaman ne bir saniye öne alınır ne de bir dakika ertelenir.

yada tam tersi;

ecelleri geldiği zaman ne bir dakika öne alınır ne de bir saniye ertelenir.

Gerçekler zoruna mı gitti de eksiliyorsun be hafız, sende öleceksin bende öleceğim.

(bkz: çocuğum ölmesin)

(bkz: amin)

gözümü dünyaya açtığım günden beri yanımda olan insanların yokluğuna nasıl alışırım bilmiyorum,bilemiyorum.yaşayıp yaşayabileceğim en büyük acı olacağına eminim ve biliyorum ki onlar olmadan ben bir hiçim kocaman bir hiç.yüzlerini göremediğimi,seslerini duyamadığımı düşündümde bir an gözlerimden akan yaşlara engel olamadım.allah'ım bana acılarını yaşatmasın.

herkesin en az bir kere diledigi dilektir ama maalesef hayatin kanunu budur. birileri gider birileri gelir.

öyle bir alışıyorsun ki, babam on sene önce vefat etti annemin senesi daha dolmadı.

cococabana'nin annesinin ölümü haberiyle bir kez daha cocuk masumiyetiyle icimden gecirdigim istek.. *

kanimca her kücük cocugun kücüklükten itibaren masum, tertemiz kalbiyle ettigi dua. o kücük cocuk bunun o kadar cok gerceklesmesini ister ki, olmayacagini fark edecek yasa geldiginde tekrar kücülüp umutlanmak ister.

kücükken annem ve babam hic ölmesin diye cok dua ederdim. birgün öleceklerini farkettigimde ise dua etmeyi biraktim, aglamaya basladim. o gün bugündür icten ice agliyorum, biliyorum ölecekler.

kimi zaman "allah'im bu insanlari neden annem/babam yaptin" diyorum; bazen de dua bambaska bir boyut kazaniyor, kendimle celisiyorum, "allah'im canimi al da öldüklerini göremeyeyim, onlardan önce öleyim" diye yalvariyorum allah'a..

cünkü onlari ne kadar sevdigimi, onlara ne kadar ihtiyacim oldugunu, kaybettigimde anlayacagimi cok iyi biliyorum.