anneliğin abartılacak kadar kutsal olmaması

anneler doğası gereği bebek yapar, bebeğe bakar, bebeği büyütür vs daha buna benzer bir kaç bebeğe dair fedakarlık denilmese de mecbur olduğu, yükümlüsü olduklarını yapmak zorundadır. bundan sonra da zaten görevi olanları yapmasının kutsanarak ilahi anlamlar kazandırılmaya çabalanması çok abartılı bir gerçektir. yani bir kadın anne olmak isterse çocuk yapar, onun isteğine kalmış bir iş. ama bunu, kendi istediğini kendi özgür iradesiyle yapıp bir de kutsayarak başka kimse fedakarlıkta bulunmuyormuş gibi üstün bir hizmet olarak lanse edilmesi pek tabii ki zavallılıktır. tek kelime ile zavallılık. yani anneler yapmıyor da bunu diğer başkaları çok abartıyorlar. hiç de o kadar abartılacak iş değil. yani olmamalı. en azından öyle algılanmamalı... ama ne yazık ki aynen böyle. hiç lüzumu yok oysa.

(bkz: entry nick uyumu)
(bkz: annen seni doğurmamış sıçmış)
(bkz: seni doğuracağıma taş doğursaydım)

putlaştırmak gereksiz. sonuçta biyolojisi karnında taşımaya müsait diye taşıyor. sanki üç aya doğursa aman ne olur çıkmasın değip bir 6 ay daha bekletecekti.
özellikle bu kısmı çok fazla abartılıyor. bide besleme olayı var tabi, sanki çocuğu beslemeyen canlı var. herkes besliyor bu biyolojik. doğurduğunu da beslediğin için övgü bekleme bari.
ha ben de anamı severim ama kutsallaştırmak bu yüzden saçma. iyi bir insandır seversin ama kadın biyolojisinin mahkumluğu yüzünden onu kutsallaştırmak saçma.

doğru önermedir. annelik kutsal bir vazifedir ancak elbette ki her anne kutsal değildir.
neticede bebeğini döverek öldüren de, çöplüğün ortasına bırakan da bir anne.
dramatize etmek, duyar aracı haline getirmek de saçma ve yersizdir.

annelik doğadaki en güçlü duygu.
insanlarda değil, tüm doğada. hayatta kalma duygusundan bile daha güçlü bi duygu.

bu da böyle bi anım işte.

katılmadığım iddia. annelik kutsaldır fakat her anne kutsal değildir. çocuğunu döven, terkeden ve sayısız kötülük yapan anne ile çocuğuna hem anne hem baba olan, çocuğu için gecesini gündüz eden anne elbet bir değil. benim bile anne olmama rağmen içimde anaçlık ruhu varken anneliğin kutsal olmadığını kabul etmem.

benim anneme hakarettir bunu söylemek.

annelik gerçekten kutsal.

Yukarıda birsey yazılmış. Benim bildiğim insanın içindeki en güçlü duygu hayatta kalma içgüdüsü. Annelik falan değil yani sanıldığı gibi. Bu arada evet annelik mucize ancak bir annenin çocuğunu çöpe ya da klozete atması çok da kutsal birsey olmasa gerek. Herşeyi de romantikleştirmeyin.