bugün

ikiye ayrılır, aletli dayak, aletsiz dayak.
Aletli dayak:
Terlik, başı çeker. Kızdığı an hemen ayak öne doğru atılır, terlik tek hamlede çıkarılır ve fiyuuuuuvvvv!

Aletsiz dayak: pek tercih etmezler zira elleri acır minnoşların.
Bu dayak çeşidi, baba kişisinin dayak metodudur genelde.

Terlikle döven baba mı olur yeaaaa?!
Terlik oklava ma$a süpürge hepsini yedik çok sükür tig ile dürtülme bile vardir.
Klasiklerden şaşmayarak tabii ki terlik fırlatma.

Annem şimdiye kadar Sol eliyle attığı hiçbir hedefi kaçırmamıştır. hedef şaşırtmak için zikzak koşmayı bile denedim bana mısın demedi kadın. Sonra bir de ağlaya ağlaya o terliği geri götürme travması var ki evlere şenlik. Tam terliği uzatırken tekrar gaza gelir korkusuyla toz olurdum. Güzel zamanlardı aslında ne hiperaktiviteyi bilirdim ne dikkat dağınıklığını, dayağın üstüne uyuyup uyanınca kafamız pırıl pırıl olurdu asdfg.
kendi analarindan gördükleri metoddur.

nefretim vardir evlatlarini dövenlere.
Milletin annesi genelde terlik veya süpürge sapı demiş.
Benim annem kesici ve delici aletleri düşüncesiz sallardı.
Kafayı duvara vurma mi dersin, el kol bağlamak mi dersin ne ararsan vardı.

Milletin annesi iyiymiş yine benimkisi dişi terminatör.

Tabii boyunu geçince yapamadı eskisi gibi o ayrı.
Benimkinin terlik giyme adeti yoktur. Terlik yerine o anda elinde veya yakınında ne varsa onu fırlatmayı ya da onunla dövmeyi trrcih ederdi canım annem.
Çeneme tığ saplamışlığı var lan hatrı sayılır bir mesafeden...
Aletli olduğu kadar aletsiz de tercih edilir tabi çocuklar belli bir yaşa gelene kadar; neticede yetişkin bir insan eli acıtır.
Anneannem "köyde bir kadının yıkayıp ipe astığı çocuğunun entarisini çalıp koynumuza sokmuştuk. Kadına yakalandık. ikimize de bir çarptı ki o dayağı kimseden yemedim." Diyor.
Genelde oklava ve terlik ilk akla gelsede (bkz: merdane) gizli bir silah olarak karşımıza çıkar. Oklava arayan anne Akabinde gözüne merdaneyi kestirir. Gerek ağırlığı gerek biçimsiz duruşu ile dosta güven düşmana korku verir.
farklı metodlardır. bizim valide ve teyzemler grup olup tahta terlikler ile kafamıza falan vururlardı. teyzemin uzun tırnakları vardı hatta unutmam tokat atarken onları falan da sürterdi. altımıza işersek de yaz kış farketmez soğuk hortum suyu ile yıkanırdık. çocuklara vurmayın, metod kasmayın. çocuk o, şerefsizliğin alemi yok.
ZAMAN zaman güdümlü terliklerle desteklenen bildiğin şamar metodudur.

hayır yani ben de az piç değilim çocukken terlememem gerekiyor işte yoksa yine hastaneye yatıracaklar yine annem uğraşacak ama o mahalle maçına da çıkılacak illa tabi. e mahalle maçında terlememek olur mu, dayağı bile bile eve girerdim.
terliği atar, ıskalayınca ıskaladığı için sinirlenip, attığı terliği bana getirtip yeni bir atış yapardı.
canını yerim vurduğu yerde gül biter onun.