bugün

üniversiteye giden öğrencilerin başının belasıdır. anneyi yolcu ettikten sonra iki adım ötedeki yurdu görmez gözleriniz, kampüste kaybolursunuz. hissiyat adına dizi dahi çekiliyor*, kolay dert mi?
sabahları uyandıran o sesi aramaktır.
kahvaltıda söylenen sonra durduk yere sevecenlik gösteren anneyi özlenmesine neden olur.
pek üzücüdür.
hangi ayrılık güzeldir ki anne sıcaklığından kopmak iyi olsun...
düşünmekten bile korkar insan. hep bir yerlerde olduğuna inanılır. sanki herkez gider ama anneler hiç gitmezmiş gibi gelir. kızılır, kırılır farkında olunsa da onun sonsuz sevgisinin varlığı huzur verir. ayrılsakta gönüllerimiz bir olsun denilesi candır canandır.
alışılmıyor anneden ayrılmaya. her ayrılık zor geliyor. otobüsten el sallarken kendinimi tuttum ağlamamak için ya da havaalanına girerken, görüş alanımdan çıktığı an yaşlar sel oldu. hasret çekiyorum en derininden. daha o ilk saatlerden herşeyini özlemeye başladım. gecenin bir yarısı aklıma gelir, geceler uzar gider. hasretim anneciğime, ayaklarını özleyip ağlıyorum saatlerce. canım acıyor onsuz geçen her gün. az kaldı kavuşmamıza diye avutuyorum kendimi. bir daha bırakmam böyle, 8 ay oldu en son ellerinden öpeli, kokusunu duymayalı tam 8 ay, ciğerim yanıyor sanki... anne seni çok özledim...
ölümü halinde allah'a yapılan ilk ve tek siteme sebep olacak durumdur.
her defasında insanın içini buran vakadır. 1 günlüğüne de ayrılsanız kalbiniz sıkışır sanki. çünkü bilirsiniz anne şefkati başka kimsede bulunmayacak müthiş bir şeydir.
Bu gün ayrıldım.Sadece bir gece için.Öyle kötü bir durum ki..!
Alışkın olmama rağmen beni derinden yaralayan durumdur. Mesafe uzak olunca alışkanlık yaramıyormuş ayrılırken o ağladı ama ben ağlamamaya çalıştım çünkü bende ağlasam o daha kötü olacaktı bende Yurduma gidince kendimi tuvalete kapayıp ağladım. Zor arkadaşlar kaç yaşında olursanız olun anneniz sizin arkadaşınız gibiyse çok zor. Bazen düşünüyorum acaba annem. Ölse ozaman naparım diye. Heralde aylarca kimseyle konuşmazdım. iyiki varsın canım annem...