anne ve babanın bir gün öleceğini düşünüp üzülmek

harbiden düşünmesi bile çok koyuyor adama. yaşayanları yaşamayanlar hiç bir şekilde anlamaz diye düşünüyorum. nede olsa herkesin derdi kendinedir.

Bencilliktir.

hayatta olanlar düşüncesiyle bile üzülüyorsa biz napalım peki?

Belki sen daha önce ölürsün ve onların ölümünün üzüntüsünü yaşamazsın?

korku sebebidir.

umarim allah anne ve babamdan once benim canimi alir.

cunku annemin ya da babamin oldugu dusuncesi bile agir geliyor.

ben boyle bir aciya dayanamam, valla dayanamam, billa dayanamam.

Ergenlikle alakası olmayıp kimi zaman benim de dusunup huzursuz olmamı sağlayan eylem.

Bu triplere genelde yapacak bir şey bulamayınca giriliyor. Evde çok fazla durmussanız ve canınız fazla sıkılmışsa yani.

Eğer bu durum çok sık tekrar ediyorsa gidin kafa dağıtın. Dışarı çıkın. Oyalanacak meşgaleler bulun.

Kendinizi uzmekten başka bir işe yaramaz çünkü.

Hele bir de ailenizden uzakta yaşıyorsanız bi gece yarısı telefonda bu acı haberi duymaktan korkarsınız, zaten çok özlüyorsunuzdur ve siz çok uzaktayken o çok çok uzaklara gitmiştir bile, son bi kez bakamazsınız gözlerinin içine, son bi kez sarılıp sıcaklığını kokusunu hissedemezsiniz, ellerinizi alamaz avuçlarının içine.

tövbe de lan, allah geçinden versin.

ölecekleri günü bekliyorsan hala yaşıyorlar demektir yani kafanı ferah tut.

ölecekleri günü bekliyorsan hala yaşıyorlar demektir yani kafanı ferah tut.

ergenlik belirtisi falan değildir ki bu aralar gerçekten bunu yapıyorum. uyuyamıyorum Sözlükte geziyorum bir şeyler yapıyorum telefonu bıraktığım an böyle şeyler geliyor aklıma durup dururken ağlama moduna geçiyorum allahım çok kötü.

bütün aile beraber keyifli birgün geçiriyorsunuzdur.sonra şöyle bir bakarsınız herkese ,teyzeler ,halalar,amcalar ,anneniz babanız sonra o kadroya zamanında dahil olup aranızda olmayanlar gelir aklınıza , bu tablonunda giderek eksileceği..
akla geldikçe ürperir insan ,dünya yaşanılmaz olmalı diye düşünür.
hıçkıra hıçkıra ağladığımı bilirim en keyifli günlerde saklanıp bir kuytuya ...
yaşarken ölüyorum şimdi babamın hastalığıyla daha ne kadar daha beraberiz acaba diye soruyorum ve hıçkırıklara boğuluyorum ..
kötüdür bilerek kabullenmek ve kötüdür gderlerse dönmeyeceklerini bilmek..

doğal kanun olan ölüm'ün değiştirilemeyeceği sonucu karşısın da çaresiz kalan kişinin içinde duydugu hüzündür. bir hocamın dediği gibi " sizler bizim, sizden sonra gelenler de sizin yerinizi alıcak"; ne güzel açıklıyor acı gerçeği.

tabi sadece anne ve baba değil birgün herkes ölecek gayemiz ölmeden daha çok şey yapıp daha çok akıllarda yaşamak

kimilerinin yaşı fazla olsa dahi ağlamalarına kadar gidecek durum.

üzülmek yerine anne babanın gönlünü alarak geçirilmesi gereken vakitlerdir. gayet insalcıldır; fakat süreci uzatmamakta fayda vardır; hayat tatsızlaşmaktan geri kalmaz yoksa.

ergenlik belirtisidir.