bugün

gabriel garcia marquez in, ulkemizde gecen yil subat ayinda yayimlanan ve kendi yasamindan bahsettigi kitabidir.
"Hayat, insanın yaşadığı değildir; aslolan, hatırladığı ve anlatmak için nasıl hatırladığıdır." cümlesinin ana fikir oldugu kitap.
zaten ben bunları anı olsun diye yaşadım şarkı sözlerini hatırlatır.
tüm büyük yazarlarda bunun bir de muadili vardır, yazmasaydım yaşayamazdım gibisinden;
(bkz: yaşamak için anlatmak)
bir sonraki evre için:
(bkz: gördüğümü gördün mü)
yaşamak için anlatmaktır.
gabriel garcia marquez'in biyografisi olan kitabıdır. ama bir türlü bitiremedim. içim kan ağlıyor sözlük. psikolojik bir döngünün içindeyim, kitabı elime aldığım zaman okuyamama hastalığı başladı. ama sadece bu kitap için geçerli bu hastalık.
duygularından ziyade mantığıyla hareket eden, çoğu zaman da mutlu olamayacağını düşünüğüm insan davranışıdır. olabilir bu da bir felsefe, ilginç.
1982 de nobel edebiyat ödülünü alan ünlü roman.
gabriel garcia marquez, bu kitabında intihar eden komşusundan bahseder. Marquez o zamanlar 6 7 yaşlarındadır. Komşusu garp cephesinde yeni bir şey yok Adlı filmi izledikten sonra eve gelir ve intihar eder. Bu adamın kimsesi yoktur, öldükten sonra kimse adını anmaz, mezarına gitmez. Bu durum küçücük yaştaki marquez’i etkiler ve otobiyografisinde bu komşusuna yer verir. Böylece komşusuna ölümsüzlük ve onu az da olsa tanıyan okuyucu vermiştir.