anda hissedilenler

iyileşebilmek harika.

Meme atsalar da baksak.

Küçük bir kutuda hissediyorum ruhumu. Çıkışın olmadığı..

evrende ne kadar gereksiz olduğum ve bir kadın beni sohbet etmeye bile layık görmüyorsa evden çıkmanın zaman kaybı olduğu düşüncesi... bu hayatı sevmiyorum.

Standart sanırım..

kalbim çarpıyor, tüm yaşam fonksiyonlarım yerli yerinde demek ki nefes alabiliyorum.

ama bir nefes alabilsem, bunların haricinde bir nefes... dünyayı solduracak kadar çeksem ciğerlerime havayı iyileşecekmişim gibi hissediyorum. aynı şarkıyı notalarını ezberleyecek kadar çok dinlemezdim belki...