amacın ne olduğunu bilmeden mütemadiyen konuşmak

yazarsın mütemadiyen, cevap verir nonstop... konuşursun geceleri o sesinde ki elektriği almak ve bunların boş beleş konuşmalar olduğunu anlamak için, her ne kadar ilk defa konuşsan da... neden amaç arar ki insanoğlu o şurda sen burda... mesafeyi yıkmak için sesini duymak yeter mi diye düşünürken yetmediğini anlamak koyuyor insana... umut yokken durduk yere umutlanmak ne kadar aptalca ve gereksiz... son olarak sus ve yazmaya devam et salak umutlandırma, umutlanmaya yer arayan gönlünü...