aldatılınca üzülen insan saçmalığı

üzülmemesi saçmalık olandır. küçük bir çocuk bile aldatıldığınızı görse, duysa falan diyelim, o masum haliyle size, üzülmüyormusun bu duruma, o senin için çok önemliydi ama, tarzında cümleler kurar. en nihayetinde insanız, ağlarız, dövünürüz, suçlarız, suçlanırız vs ama, gavat olmayız.

ne yapsın, bir kutu cila alıp boynuzlarını mı parlatsın?

Bir saat falan bi üzülme hakkımız var bence sonra öyle bir orospu çocuğu için bir dakika bile üzülmem.

kendini değersiz hisseden üzülür, kendi kıymetini bilen sallamaz bile. iki lafını sokar, çeker gider.
aldatan daha vicdan azabı çeker, yani ölen değil öldürenin uykusuz geceleri mevzu bahistir.
bu konuda koç kızlarına bayılıyorum, anında yola devam, başka kimler var burda havası her daim hakim.

Belki aldatan o kötü insana geleceğe dair misyonlar yüklemiştir, hayaller kurmuştur.

Siz yine de üzüldü diye çok kötülemeyin.

Orda üzülmeye sebep olan mevzu sadece aldatılma eylemi değildir. birliktelik sürdürülemeyecek insanla karşı karşıya olduğunuz ve siz tam tersini düşünürken beklediğiniz insan olmadığı çıkarımı uzun vadede faydalıdır. Fakat güvenin kırılması, verilen değerin karşılığını almıyor olmak, insanın kendine özeleştirisi o an için üzülmesine sebep olur.

önemsediği kadar önemsenmediğini düşünmekten ileri gelen üzüntüdür fakat saçmalık değildir.