bugün

kuzenim
http://www.samsunkenthabe...usen-isci-oldu/32889.html
zordur zor..
gittikçe alışılan bir durumdur. bir süre sonra üzülemez hale gelirsiniz.

ilk önce dedemi kaybettim. herkes başında ölümünü bekliyordu. bense dışarıda bağırış çağırış top oynuyordum. bilmiyordum ki ölümün ne olduğunu. ama işte o gün öğrendim.

sonra biricik amcamı verdim bu toprağa. ölüm acısını işte o an yaşadım. çünkü öğrenmiştim.

ve sonra elim bir kazada diğer amcamı, yengemi, kuzenlerimi kaybettim. ölümlere alışmıştım artık.

ve de o ilk acılardan yıllar geçti. daha nice arkadaşlarımı, abilerimi kaybettim. bana kalan tek şey ise üzülmemeyi öğrenmek oldu.
(bkz: mutlu olmak için nedenler)*