akp öncesi türk filmleri

o dönemde hiç mi kaliteli ve zor da olsa izleyiciyle buluşan film olmadı diye sordurur. film ne kadar ağır akarsa ve ne kadar karanlıksa o kadar sanatsal kaygı taşımaktadır. herkes ufka bakar, herkes acılıdır. geçmişle hesaplaşma, yüzleşme ve iç sorgulama ana temadır. filmin bir kısmını izlemekle hepsini izlemek ya da hiç izlememek arasında kaydadeğer bir fark yoktur. olay değil durum filmi olmaya çalışmışlardır, arada bir yerde sıkışmışlardır, anlatımları ağır ama boştur. aktörleri iyi olsada değerlendirilmemişlerdir yeterince. bu filmlerde bol bol diyalog olup aktörler birbirlerine saçma sapan şeyler söyleyerler
-yaşanmışlıklar varken irdelemeli miyiz bunları?
-örselendim. anlatamadım sana kendimi...
-düşünselliğinin duygularına hükümm etmesine izin vermemeliydin

Yine de insanı içine çeken, garip bir şekilde bayan ama asla sıkmayan sinema örnekleridir her biri.. normalde kalıplaşmış türk filmlerinde rastalanamayacak ilişkiler, mekanlar, diyaloglar ve alışkanlıklar içerir çünkü.. insanın o dönemin entel dantel ortamlarında olası, o yalnız ve dengesiz kadınları tanıyası gelir..