ahmed arif

Tek bir şiir kitabı ile şiir dünyasına ismini kazınmaz harflerle yazdırmış şairdir.

Tek bir şiir kitabı ile. Öyle derin bir şair.

* Aç kaldım,
Susuz kaldım,
Terk etmedi sevdan beni.

Giden gitmiş hüznü ayaklandırmak boşuna.

Hınca hınç mısra doluyum.
Kara ve yeşil fon, hepsinde hâkim.
Biraz kendime geleyim,
mendillerine, bluzlarına, yastığına
mısralar serpeyim. Ha?

prangaları eskitti ve gitti.

zor zamanlarımda o belli dizeleri çınlar beynimde:

dayan kitap ile dayan iş ile
tırnak ile diş ile
umut ile sevda ile düş ile...

yad olsun.

Ahmed Arif'in ömrü hayatı boyunca Leyla'yı sevmesi ona aşkının haykırması. Leyla'nın yıllar sonra ben hiç sevilmedim demesi.
Ahh Leyla Zalım Leyla !

Bizde bir Ahmed Arif değildik fakat onun kadar çok sevdik. Sevmeyin abii. Kimseyi kendinizden fazla sevmeyin.

Okuyan insanlar bilir. Ahmed Arif'ten sonra hiçbir sevgi inandırıcı gelmez.

Açardın,
Yalnızlığımda
Mavi ve yeşil,
Açardın.
Tavşan kanı, kınalı - berrak.
Yenerdim acıları, kahpelikleri...

Gitmek,
Gözlerinde gitmek sürgüne.
Yatmak,
Gözlerinde yatmak zindanı
Gözlerin hani?

"To be or not to be" değil.
"Cogito ergo sum" hiç değil...
Asıl iş, anlamak kaçınılmaz'ı,
Durdurulmaz çığı
Sonsuz akımı.

içmek,
Gözlerinde içmek ayışığını.
Varmak,
Gözlerinde varmak can tılsımına.
Gözlerin hani?

Canımın gizlisinde bir can idin ki
Kan değil sevdamız akardı geceye,
Sıktıkça cellad,
Kemendi...

Duymak,
Gözlerinde duymak üç - ağaçları
Susmak,
Gözlerinde susmak,
Ustura gibi...
Gözlerin hani?

Bir gece vakti akla düşmüş şair.

Sabah gözlerimi sana açarım. Akşam, uykularımı senden alırım. Nereye, ne yana dönsem karşımda mutluluğun o harikulade baş dönmesini bulurum. Böyleyken gene de şükretmem halime, hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. Aklıma gelmez ki seni usandırır, sana gına getiririm. Sana dert, sana ağırlık, sana sıkıntı olurum. Nemsin be? Sevgili, dost, yar, arkadaş... Hepsi. En çok da en ilk de Leyla-sın bana. Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. Uçan kuşum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni. Ben cehennem çarklarından kurtuldum, üşüyorum kapama gözlerini.

Leylim ley, Ahmed Arif’ten Leyla Erbil’e Mektuplar, S. 136

Gözlerinden,
Gözlerinden öperim.
Bir umudum sende,
Anlıyor musun?

Rüya, bütün çektigimiz.
Rüya kahrım, rüya zindan.
Nasıl da yılları buldu,
Bir mısra boyu maceram…
Bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
Bilmezler nasıl sevdik,
iki yitik hasret,
iki parça can.
Susmuş dağ,
Susmuş deniz.
Dünya mışıl-mışıl,
Uykular derin,

“Nemsin be?
Sevgili, dost, yar, arkadaş…
Hepsi.
En çok da en ilk de Leyla-sın bana.
Bir umudum, dünya gözüm, dikili ağacımsın. 
Uçan kuşum, akan suyumsun.
Seni anlatabilmek seni.
Ben cehennem çarklarından kurtuldum, üşüyorum kapama gözlerini…”

ahmed arif hasretinden prangalar eskitmiş
beni böyle eskitense prangalı hasretin.