afili bir nam ı müstear seçmeme pişmanlığı

insanı bazısı bazısı derinden yaralayan şeydir.

salvatoreli, kinkli kuinli, efendime söyleyeyim yabancı artizlerin isimlerini seçen genç arkadaşlarımı gıptayla izliyorum.

ama ben daha sözlük ortamını bilmeden nam ı müstearı nereden bilebilirdim ki efendim?

sadee yabancı adlılar falan da değil. bakıyorum nam ı müstearıyla birçok sağ fraksiyonu cebinden çıkaracak donanımda derinliğe sahip insanlar görüyorum.

bir yandan gurur duyuyorum böyle insanlarla aynı havayı soluyabildiğim için. bir yandan da kendi nam ı müstearıma bakıyorum... nihat. düz... adım... üstelik feza falan gibi de değil baya nihat... kıskanıyorum sonra. gözlerim doluyor. değiştirmek de istemiyorum ondan sonra adım topa çıkar diye.