bugün

küçükken hep düşündüğüm, canı çok acıyanlar için dua ederken aklıma gelen olgu.

birisi yanarken kaç insan birleşip acısını paylaşırsak yanan kişi dayanabilir?
bir iğne batmasının acısını iki kişi paylaşsak yine çok acıtır mı?
susuzluğu kaç kişi paylaşırsak rahatsız edici olmaz?
şeklinde sorular gelirdi aklıma.

sonra bir arkadaşım hastalanırsa dua ederdim bütün sınıf paylaşalım o zaman çok etkilenmeyiz diye.

ya ölürse?
bak onu hiç düşünmedim...

not: konuyu aklıma getiren picolmakcokguzeldirhocam arkadaşıma teşekkürler...
gülen şu suratıma bakıp,
ağlayan gözümü gördün mü?
sevda ile nakış tutmuş kalbimin
iğne acısını gördün mü?

her bir ilmikte ahh deyişimi,
her çekip uzattıkça kahredişini,
olmuyor olmuyor olmuyor bugün şiir modunda değilim arkadaş. adam öyle bir yazmış ki ; (bkz: dastaprimecatelnosti) daha bunun ötesine geçilmiyor.

acı paylaşmak iyidir. empati kurmak. kısaca vicdanlı olmak...