bugün

yillardan 2005 sabahin ilk ışıkları gözümü belliyor. karından gelen o damacana sesi ile uyandigimi cok iyi hatirliyorum. icimden aman allahim damacana falanmi yedim acaba gibisinden kontrolsuz cumleler kuruyorum. idrar keselerimin çigliklarini duydugum anda muavine kostum. o sirada ankara yolcusuyum. otobusume binmeden once ileri goruslulugumu kullanip çift sayili litre litre sıvı satın almıştım. ergenken bir kuralim vardı. bir sıvı karnının icindeyse susamazsın bir yiyecek karnının icindeyse acıkmazsın ilkesiydi bu. evdeyken ve oruçtayken işe yariyordu bu ilke fakat yolculukda ilk defa deneyecektim. bu ilkeyle kendimi aşmıştım o gün benim için unutulmaz bir gündü. muavine su dökmem gerektiginden bahsettikden sonra kaptanla konu uzurine konusmalardan sonra idrar keselerimin halay çekişini hippyler gibi eylenişini hissediyor gibiydim. keselerin bu sevinci benide sevindirmisti. neyseki otobusun cantalari valizleri koydugumuz yere su dokmeye basladim. geçen süre zarfinda işler garipleşmeye başlamışti cunku işemeye basladigimdan bu yana 8dakika gecmisti muavin artik beni hayranlikla izliyor. kaptan saatine bakar bir biçimde bana giydiriyordu. dakikalar 15dakikaya gecmiş olmasindan oturu artik gariplik sadece çişim degildi. insanlar ve muavinde garipleşmisti. işedigimi goren insanlar bana aldirmadan sigara yakiyorlardi artik. 20dakika sonra sinda insanlar benim normal hayatina işeyen ve hayatina işiyerek devam eden bir varlıkmışım gibi bakmaya hatta normal hayatlarina gulmelerine konusmalarina devam etmislerdi. dakikalar bitmek bilmiyor ve ayni zamanda çişimde bitmek bilmiyordu. artık gerçekten korkma zamaniydi ya gercekten sonsuz bir çişe sahipsem ya artik benle kimse sevismiyecekse kafamdan esen bu firtinali kotu dusuncelerin sonunu 25.dakika ve kaptanın o mühteşem küfürü getirdi.

- nasıl bir yaratıksın lan sen ammminagoydgumun iblisi.
Postal 2'de sonsuz cephane hilesi yazınca yapılabilitesi olabilecek eylemdir.
fil mi bu? hatta fil bile bu kadar işemez az at bari.