219 gündür her sabah uyandığında onu düşünmek

sevmek lan bunun adı. bir bakmışım alarm çalıyor, küfrediyorum. kim gidecek işe, okula, kursa vs diye. kalkamıyorum, sonra sen geliyorsun aklıma-hiç şaşmaz- düşünüyorum. kare kare. arkaya dönüp bakışını, saçına bağladığı kahverengi toka... her sabah yeni şeyler, uyandığımda yeni bir sen. tükenmiyorsun. üstümü giyinirken bile çıkaramıyorum seni. savaşçı umutlarım var. bitmiyor. her sabah resmini koyduğum raflara gidiyor gözlerim. arıyor seni. yüzümü yıkıyorum soğuk su ve havlunun yerinde olmayışı sinirimi bozuyor. aynaya bakıyorum, boynumdan aşağı doğru süratle inen soğuk damlaları silesim gelmiyor, sen varken aklımda. tek bi kalple değil; tüm bedenimle, organlarımla uyanıyorum sana. kahvaltı yaparken bile özlemin ezip geçiyor içimi, çaya bir şeker daha atıyorum. bütün iştahımı sende bırakmışım, belli ki iştahsızlığa vurmuşum. ne bileyim işte iki yüz bilmem kaç gündür böyle acayip hayat, sabahlarım. hatta öyle bir uyanırım ki her gün, her sabah tokanın saçlarında duruşu, saçlarını sarışı kazınmış aklıma...

5 yılla, açık ara fark attığım eylem..

5 yıl lan 5 yıl, ömür amk.

daha dur koçum 219 gün nedir ki demek istediğim yazarın içinde bulunduğu eylem.

https://www.youtube.com/watch?v=a2WxHkfBEvk