18 mayıs 2011 deep purple istanbul konseri

http://www.facebook.com/#...t.php?eid=192736787419076

vera music productions tarafından gerçekleştirileceği söyleniyor. henüz resmi açıklama yok. umarız yalan olmaz. maçka küçükçiftlik park adındaki lunaparkta olacak kısmetse.

böyle bir konserin o sikimsonik lunaparkta olmaması lazım. Başka yer mi yok lan koca istanbulda.

oha ciddi misiniz, dedim şu an. evet olamaz deep purple ha!

(bkz: soldier of fortune)

http://www.biletix.com/yakinda.htm?id=26

oluyor efendim , gerçek.

son 2 yıldır istanbul mükemmel konserlere ev sahipliği yapmaktadır. bu konserde en güzellerinden biri olacaktır umarm.

16 şubat günü biletleri satışa çıkıyor.

http://www.biletix.com/event.htm?id=MLVMD

ohalık bilet fiyatlarına sahip konser. ben gider kapıda ucuz biletimi alır girerim arkadaş. hiç uğraşamam. gerisiyle de birama yumulurum.

edit: daha da artacakmış bilet fiyatları.

biletix e buradan kocaman bir naaaah çekiyor, kapıdaki esmer, kısa boylu abileri oralarda görmek istiyoruz.

deluxe lounge: 315,00 tl
normal: 87,50 tl
sahne önü: 145,00 tl

gidilir mi? kesinlikle!

kesinlikle gidilmesi gereken konser... bilet fiyatları gayet iyi.

istanbulda olsam da gidebilsem dedirten konser. imkanı olan şiddetle gitmeli.

hava böyle giderse burnumuzdan gelecek olan konserdir.

sayılı saatlerin kaldığı konser. belki performansları düşük olacak ama onlar efsane.

çok heyecanlıyım lan.

space truckin çalacak, ama ayağımın sakatlığından dolayı kuduramayacağım konser olacaktır. *

istanbul'a çılgın attıracak konserdir. Child in Time olsun, space truckin, smoke on the water olsun, highway star olsun türk izleyicisinin tatmin edilmesini umduğum konserdir.

süper bir konserdi. steve morse taş gibi.
ian gillan acayip sevimli bir adam.

özetle ipsiz sapsız adamların olmadığı, gerçek anlamda 7'den 77'ye gerçek rockcılar oradaydı.
herkes çok mutlu olarak ayrıldı mekandan.
deep purple hala bir numara.

bismillah diyerek sezonu açtığım konser olmuştur. önce tam sıralı bir setlisti verelim.

highway star
hard lovin man
maybe i am a leo
strange kind of woman
rapture of the deep
silver tongue
contact lost
steve morse gitar solo
when a blind man cries (şarkının tam ortasında yıllardır aramayan eski komşumuz, tam bu şarkı esnasında arayarak zevkimin içine etmiştir. kendisini zamanlamasından ötürü tebrik ediyorum)
the well dressed guitar
almost human
lazy
no one came
don airey klavye solo
perfect strangers
space truckin *
smoke on the water
(encore)
hush
black night

evet, babalar tam vaktinde sahnedeydiler. daha önceki konserlerde olduğu gibi bu da tam vaktinde başladı. güzel şeyler bunlar.

seyirci konserin çoğunluğunda çok ruhsuzdu. sonlara doğru canlanma oldu. çoğunluk smoke on the water için gelmiş gibiydi sanki. ya da bana öyle geldi. birde şu düğünlerdeki yaramaz çocuklar gibi bir sağa bir sola giden kişiler olmasa çok daha güzel olabilirdi. ne aranıyorsun be adam sağda solda. dur bir yerde izle işte konseri. ne ikide birde önümden geçip zevkimi kaçırıyorsun?

sonuç itibariyle, güzel konserdi. gördüğüm gruplar arasına büyük bir gururla deep purple'ı da katmış bulunmaktayım.

bir grup bu kadar mı stüdyo kaydının aynısını yorumlar? bu kadar mı iyi olur bir grup? muhteşem konserdi, müzik ziyafeti verdi babalar resmen.
evet, space truckin çaldı harbiden de. çıldırdık resmen.

Bileti aldığım ilk günden beri içimde bir heyecan vardı ve konser günü çok farklı bir deneyim yaşayacakmışım gibi hissediyordum. Öyle de oldu.

Sahaya girmeden önce etrafımı biraz gözlemlediğimde,şu ana kadar gittiğim konserlerde yaş ortalamasının en yüksek olduğu konser buydu sanırım. Bu yüzden seyircilerden hiç şüphe etmedim ve rahat bir konser geçireceğimi düşündüm. Saat 21.40 olduğunda kendimi insanlardan soyutlayıp sahnedeki rock müziğin tanrılarına kendimi bırakıp hayatımda geçirdiğim en zevkli, en etkileyici konsere odaklandım. Roger'ımız 66 yaşında evlat sahibi olduğu için turneye katılamamıştı ve onun yerine genç bir basçı vardı.Küçükçiftlik park'ta izlediğim ses açısından en sorunsuz konser de buydu sanırım. Sizin sahneye odaklanmanızı engelleyecek hiçbir şey yoktu. Adını şuan unuttuğum basçı da dahil olmak üzere Ian'lar,Steve ve Don kusursuz çaldılar. Her şarkılarına eşlik etmeye çalıştım, hopladım zıpladım. Çalmalarını bekleyip çalmadıkları tek parça sometimes i feel like screaming di ama o kadar kusursuz çaldılar ki onu konser boyunca aramadım. Sahneden sürekli gülümsediler, sahne önündeki seyircilerle de iletişimi hiç kesmediler. Seyircinin en iyi bildiği şarkılar olan Perfect Strangers, Smoke on the Water daki atmosfer insanın tüylerini diken diken eden cinstendi. Bize teşekkür edip sahneden ayrıldıktan sonra geri dönüp çaldıkları Hush ve Black Night ile daha bi' mest ettiler. Hele Black Night'ın son kısmında Steve Morse'un gitarıyla seyircinin atışması konserlerde hep yapmak istediğim bir şeydi ve sonunda oldu. Orada ölseydim daha mutlu olamazdım. Bu yaşta bu kadar yüksek performansı hala verebildikleri için onlara hayran kaldım ve önlerinde eğildim.

Ha birde konserden önce ntv ekibi geldi birşeyler sordu, sanırım gece-gündüz'de yekta kopan konserin bir analizini yapacak. *
tanım: DVD'si çıksa da izlesek konseridir.

gidemediğime üzüldüğüm konserdir. ah dedim vah dedim youtubedan deep purple dinledim.

Son ana kadar tek başına gidilir mi acaba diye düşünmekten yorulup 8'e çeyrek kala bilet aldığım, mutluluktan bileti gişeden almayıp maçkaya doğru ilk adımı attığım ama fazla uzaklaşmadan dönüp biletimi aldığım konser. Aslında konserden başka bir kelime kullanmak istedim ama en uygun kelimeyi bulamıyorum. koylu goren masum uzayliya bastan sona katılıyorum sanırım. En çok da sürekli önümden arkamdan geçip duran insanlar konusunda. Sıkıldılar mı nedir anlamadım? Yine de sololardan mest olduğum için hiç dert değildiler diyebilirim. Sololar için daha fevkalade bir nitelikle yorum katmak isterdim ama çaylak olduğum için o "kelime"yi kullanabilir miyim henüz bilemiyorum ileride editlerim belki iyice kurallara aşina olunca. Ama sanırım HAZ dersem yeterince açık olur.

Bir de burada mi okudum ekside mi hatirlayamiyorum arkalarda bulunan 40 yas civari grup insanlar kendilerinden gecmislerdi yorumu vardi.. Sanırım o gruba giriyorum o kadar zıplayıp kafa sallamışım ki boynum sırtım feci ağrıyor.. Arkadaş iyi tespit yapmış yaşlanıyoruz galba.. -ya bi smiley ikonu girsem cok mu buyuk hata olur dayanamiyciim. -

Son olarak kçp'a yalnız girip içeride ilk rastladığım eğlenceli 3-5 kişilik arkadaş grubunun yanında takıldığım için de ayrıca mutluyum. Konser başlarken iyi ki sizinle gelmişim dediğim o güzel gözlü kendisine taşralı diyen adını bilmediğim arkadaşla bir olarak çıktığım ancak tam Taksim'e doğru kıvrılırken yanaklarından öpüp ayrıldığım için mutluluğum buruk olsa da kendisine ve ulu bilge olarak adlandırdığım arkadaşına keyfimi top noktaya ulaştırmaktaki katkıları sebebi ile teşekkürü bir borç bilirim.

2010 scorpions konserinden sonraki en kusursuz konserdi benim için. 2011 yılındaki konser yolculuğuna deep purple ile başlamış oldum. tam vaktinde sahnedeydi efsaneler. roger glover birilerine bir şey kanıtlarcasına 66 yaşında baba olmuş. yoktu o konserde. yerine gençten bir çocuk vardı. performansı fena değildi ama roger’ın sempatikliği haliyle yoktu. ilerlemiş yaşlarına rağmen performansları kusursuzdu. sanki cd’yi takıp dinliyormuş gibi stüdyo formatında bir performansa şahit olmak müthiş bir duyguydu.

highway star
hard lovin man
maybe i am a leo
strange kind of woman
rapture of the deep
silver tongue
contact lost
steve morse gitar solo
when a blind man cries
the well dressed guitar
almost human
lazy
no one came
don airey klavye solo
perfect strangers
space truckin
smoke on the water
hush
black night

setlistiyle yaklaşık 2,5 saat sahnede kaldılar ve 1 dakika ara vermediler. steve morse taş gibi çalıyor hala. o hızda hiç hata yapmaması ian gillan’ın deyimiyle “fantastic”. ian gillan hiç detone olmadı hiç de zorlanmadı. ian paice dedemiz de yüksek tuşeli performansıyla bir kez daha kanıtladı kendini. don airey için fazla bir şey söyleyemem. klavyede yapılabilecek bütün güzellikleri gösterdi. hem bireysel hem de grup olarak kusursuzlardı.

yaş profilinin yüksek olduğu bir konserdi. yaklaşık 6 bin kişi hiç izdiham yaşamadan rahat bir konser izledi. yaş ortalaması yüksek olduğu için durgun bir izleyici görüntüsü vardı fakat buna rağmen gillan milleti hareketlendirmesini bildi. smoke on the water’daki atmosferi tepeden izlemek isterdim. çok güzel eşlik edildi. son şarkıda steve morse gitarıyla seyircinin atışması bir çok izleyicinin istediği bir şeydi. o da bu konserle olmuş oldu. çok da iyi çok da güzel oldu. bir “sometimes i feel like screaming” iyi giderdi fakat o performansın içinde eksikliği pek hissedilmedi. bir ara tezahürat yapalım dediysek de şarkının ismi buna elverişli değildi.

mekana gelince.. küçükçiftlik park deep purple’ı kaldırmış olabilir. genişletilmiş de olabilir ancak önümüzde bir sonisphere bir de judas priest ve whitesnake ikilisi var. onları kaldırabilir mi bilemiyorum. geniş hali yine de güzel olmuş.
2011 rock başkenti etkinliklerim böylece başlamış oldu. sırada diğerleri var.