bugün

(bkz: mısırı bulup püsküllüsünü aramak)
ortaokul yıllarından kalma(bizim zamanımızda okul ortaydı zorunlu değildi)bir söylemdir.genellikle sınıfın en fırlama tipleri ve arka sıra tiplerinin ağzından düşmeyen bir cümledir.
devamı asla söylenmezdi zaten herkes anlardı. en yardımsever öğrenci "ben de var!" diyerek elini ya çantasının küçük gözüne ya da kalemliğine götürüp ucu ihtiyaç sahibine verirdi.ama bu tipler hiç bir zaman bunun önlemini almazdı, ve haftada en az iki kez bu cümleyi sarfederlerdi.
(bkz: tombow)
"ucu buldu tombosunu arıyor" denmesi gereken kişinin sözüdür.
-faber kastel var bi alt modeli