bugün

Çorum'a memlekete giderken arkadaki kadın ayağa kalkıp bana kusmuk duşu aldırmıştı ulan insafsız muavinden poşet istesene senin yüzünden 6-7 saat kusmuk koktum.
kastamonudan istanbula dönerken 10 saatlik yol boyunca 10-12 kadar çocuğun sürekli ağlaması. inanılmaz bir senkron yakalamışlardı veletler. 3-4 tanesi son ses ağlarken diğerleri onların yorulmasını bekliyordu. ilk grup yorulunca ikinci 3-4 lü grup başlıyordu. onlar yorulunca son 3-4 lü grup başlıyordu. tabi bu arada ilk grup dinlenmiş oluyor 3.grup yorulunca bayrağı tekrar onlar devralıyordu. hayatımda böyle bir şey görmemiştim bundan sonrada göremem galiba.

o kadar çocuğun aynı otobüste olmasına mı şaşırayım organize olup ağlamalarına mı şaşırayım yoksa hiçbirinin anne babasının çocukları susturmak için en ufak bir girişimde bulunmamasına mı şaşırayım yoksa yoksa mola yerlerine yaklaşınca hepsinin aynı anda susmasına mı şaşırayım şaşırıp kalmıştım. o günden sonra zaten şehirler arası giderken otobüs kullanmıyoruz ailecek. eşten dosttan veya çalıştığım şirketten araç bulamazsam kiralıyoruz kafa rahat oluyor en azından *
güncel Önemli Başlıklar