ütü yapmak

yıkanmış, paklanmış kıyafetlerin ütü yardımıyla düzleştirilmesidir.
mühim bi mevzudur.
lakin pantolonlarda oluşan çift çizgi aile içi şiddeti beraberinde getirebilir.

(bkz: çin işkencesi)

aceleniz yok ise eger, cok zevkli bir aktivitedir.
pazar gununuzde sakin sakin, sandalyenize oturup kendi giysilerinizi ütülemek gibisi yoktur.

çok berbat bir işlem olup içerisinde nedenini hala anlayamadığım olaylar içeren durum (bkz: bi tarafı ütülerken dier tarafın kırışması) * *

Gayet gereksiz aktivitedir, zira ütülü veya ütüsüz dolaşmanın bünyem üzerinde hiçbir farkı gözlenmemiştir.

nefret edilesi ev işidir.

gerçek anlamıyla ütü yapmak - hele bir de bunu yapan bekarsa ve gömleğin kollarıyla pantolonun ağ kısmını yapıyorsa - hayattaki en çetrefilli işlerden birisidir.
bazı inatçı kumaşlar vardır ki kafanızı duvarlara vurdurtur çünkü ne yaparsanız yapın inat etmiştir bir kere, açılmayacaktır artık.

bu sıcakta hiç çekilmeyen ev işi.

(bkz: son ütücü)

ssssss, kıcından ter akmak, hhrrggh mrrgghh gibi kelimelerle aynı paragrafta kullanılan bir fiil.

bir intihar biçimi. (bkz: yanarak ölmek)

saçları düzleştirdiğine inanıldığından bir dönem yanmış saçlarla gezilmesine sebebiyet veren eylem.

hala daha yapan vardır bunu. *

tek kullanımlık kağıt gömlek ve pantolon icadını zorunlu kılan faaliyet.

kendisi en sevilmeyen ev işleri arasında ilk sıraları alıyo olsa da bence, mevsimlerden kış,günlerden pazar olması koşuluyla yapılması gayet zevkli bi aktivitedir..

serin püfür püfür bir balkonunuz varsa , ne kadar çok olursa olsun sıkılmadığım evişidir.

Kanser yapar.
yenecem seni ulan ütü...

kısın yapılması zevklidir de, yazın bir işkence haline donusur.

çalışan annelerin her pazar mütemadiyen yerine getirdiği bir eylemdir.

Annesi küçük yaşta bağımsızlını kazanması için -bence tamamen kendini düşünerek- boyu ütü masasını henüz geçmişken eline ütü tutuşturulan biri olarak şu anki psikolojik bozukluklarımın kaynağı olarak gördüğüm eylemdir. ( ha bir de o parmaklarınızı hareket ettiremediğiniz eldivenler var ya yüzümüzü çizmememiz için uygulanırmış o işkence yahu ben çizecem yüzümü rahat bırakın parmaklarımı) Ne var yahu ütü bu demeyin , hayatı çirkinleştiren bir detaydır. aman sakın aklıevvellik yapıp sabah kalkınca ütülerim dediğiniz gömleğin nasıl olsa üstüne kazak ceket benzeri aparatlar giyeceğim diyerek ütülememezlik yapmayın, bir fincan dolusu sıcak kahve gününüzü masa altında geçirme isteği uyandırabiliyor. Kimse ütü yapmasa ne olur hepimiz buruşuk gezsek , bir de çarşaf ütülemeyi gerekli bulan bir ev arkadaşınız varsa çıldırma noktasının ötesine geçebiliyosunuz, ben yalvarmıştım mesela bir gömlek ütülemesi için yapmadı ya koca çarşafı ütülüyorsun bana bir gömleği çok mu görüyorsun. evlenirsem ne yaparmışım bık bık bık . yapmıycam , pazar günleri saaatlerce ütü yapan o kadınlardan olmıycam bünyeme uygun değil. sabah ütü yaptım ondan oluyor bunlar.

(bkz: ütü yapamamak)

ütünün burun kısmından hössss diye fışkıran buharla da güzel bir şekilde yüzünüzü buğulama yapabilirsiniz. hem sıcak su buharı yüzünüzü yımışacık ilk günkü gibi yapar.*

üçüncü dünya ülkesi vatandaşlarına has bir eylem.
misal bir isveç'ti, bir fransa'ydı..
halk uzak duruyor bu tip işlerden, kaliteli yaşıyor!

edit: şaka lan! ne üçü..

hatunların menapoza hazırlık evresi gibi bir şey.

ev hanımlarının en nefret ettiği iştir özellikle yaz aylarında.

er kişilerin, sürtünmeden kaynaklanan ya da istem dışı, erekte olmaları sebebiyle eğer yatmaktaysa yatağı yorganı, ayaktaysa ve geziyorsa pantolonu malum ve sıcak organ ile presleyerek kırışıklarını buruşuklarını açmaktan dem vururken esasen abazanlığın ne dereceye vardığı konusunda açıklama getirmek için kullanılan argo deyim.
genelde magazin proğramı, tatil proğramı, erotik ögeler barındıran filmler seyredilirken dile getirilir;

öteki : hacım yav şu adamın da yemediği karı kız kalmadı.

beriki: soktuğumun dünyasında eloğlu malı götürüyor, biz de böyle yatağı yorganı ütülüyoruz. adalet mi lan bu ?