bugün

neresinden baksan koptum sözlükten. bir kaç zamandır günde sadece üç beş dakika bakabiliyorum sözlüğe. içimden o kadar geliyor çünkü. ulan her sözlüğü açışımda ayrı bir heyecan ayrı bir umut var içimde. sanırım gerçek hayatımda bir miktar yalnızlık çekiyorum ve bu yüzden sözlüğe her girdiğimde özel mesaj ışığı var mı, yok efem nickaltıma bişey yazmışlar mı kontrol ediyorum. kızlı erkekli baya bir arkadaş edindim sözlükten. ama efendim bu alçak arkadaşlarım beni sadece sözlük yazarı olarak gördükleri için hal hatır sormaz merak etmez haldeler. o zaman şu açıklamayı size borç biliyorum efenim.

çok afedersiniz sayın arkadaşlarım ama mnsskym böyle arkadaşlığın... işte özlenmeme duygusu böyle birşey.