çok utanılan anlar

ilkokulda derse geç kaldıgımda o amk sınıfından içeri bir türlü giremezdim. elim gitmezdi bir türlü kapıyı tıklamaya. sanki kapıyı açar açmaz herkes gülmekten yerlere yatacak hissi oluşurdu kafamda . (hocadan da biraz tırsardık tabi)

Siz demem gereken birisine sen demiştim. Hatırladıkça kahrolurum.

Annenin küfür ettiği anlardır. Yav kac yasında kadınsın yakışıyor mu hiç oğlan çocuğu gibi. Bir de bağırıyor komşular hep duyuyor. Bazen komşular sesi geliyor falan diyor ya eve gelip ağzını yakasım geliyor. Kaçtır kavga ediyoruz bunun için ama yok yine aynı. Gerçi 60 yaşından sonra kim değişmiş.

Hastanede yatarken altıma kaçırıp hemşireler farkedince.

saçma sapan kendi ayağıma takılıp düştüğüm ve sonra yerde kahkahalarla başlayan gülmemi çocuk gibi ağlamaya dönen kapanışım.

Üniversite sinema için bilet alırken gişedeki kız, göğüslerine bakarken yakalamıştı beni. Çok uzun süre bakalaldık öyle. Çok utandım. Suçluluk psikolojisiyle tavanlara falan bakmaya başladım.

Bir gün ne zorum varsa deli gibi içmişim yanımdaki çocuğa zor sarhoş olurum falan diyorum ama sabaha kadar içmişiz. Neyse bardayız çocuk lavaboya gitti dedim ben de gidiyim erkekler tuvaletine girdim onu ve birisini daha gördüm dışarı çıkmak yerine de içeri geçtim. Ayılınca yaşadığım utancı tahmin edemezsiniz. Gitti gül gibi çocuk.