insanları anlamak

empatinin yetersiz kaldığını görmemize neden olandır.

kimi zaman hatta kimi değil her zaman düşünüyorum kim, niçin bunu yaptı diye ama hep cevapsız sorularım. empati de yapsam, ihtimalleri de düşünsem aklım almıyor, almak istemiyor. delirecek gibi oluyorum, göz yaşlarıma engel olamıyorum. aklıma düştüğünde ne yapıyor olursam olayım bırakıp sadece düşünüyorum ister sevgili olsun, ister dost ya da arkadaş belki sadece bir tanıdık. anlayamadıkça çöküyorum, nefretim artıyor karşımdakine değil kendime. olmak istediğim bu değil diyorum. azıcık düşündüğün gibi ol bencil diyorum ama yok, olmuyor işte.

Hele ki anlayamadığım en sevdiğim olunca, nasıl böyle kayıtsız kalabildiğini düşündükçe sıcak basıyor, göz yaşları iniveriyor.