bugün

ben bu yazıyı öylesine yazdım

Korkularım var... bitmek bilmeyen korkularım. hayata karşı, ölüme karşı, insanlara karşı...
Ben hayatım boyunca bu korkularımı yenmek için hiç bir çaba sarfetmedim. inanmadığım birşey için niye çaba sarfedeyim değil mi(?)
Çünkü bu korkulardan kurtulamayacağımı biliyorum. Negatif bir düşünce değil bu! Sadece insanın kendisini tanıması, özellikle de bu konularda...
Yani bir insan neysem oyum derse hiç bir sorun kalmaz. Örneğin; insanlara sürekli var olan özelliklerini söylemeyip, bunun yerine başka başka şeyler uyduran insan kendisi için
en kötüsünü yapar. Ben böyleyim diyeceksin, kötülüğüm de bu iyiliğim de... Ben allahın cezası bir insanım, ben ruh hastasının biriyim, ben kahrolası insan ben.
Gereğinden fazla kötüle kendini, o zaman vicdanın daha rahar olur inan. Korkularını da zaaflarını da söyle günahlarını da....
insan hatalarından utanmamalı, aynı şekilde korkularından da, ya da başka bir şeyden... insan kendini çok sevmemeli
bir başkasını da.... Kimseye hastalık derecesinde bağlanmamalı insan, bir insanı kendinden çok sevmemeli ama kendinden de nefret edebilmeli.
Doymalı insana, doyurulmalı. Vazgeçmemeli hayallerinden, mecburluklarla yaşamamalı, bir başkası için yaşamamalı.
Umursamaz olmalıdır insan. Dertlere değil insanların söylediği sözlere. Kendin yaşamalısın, kendin istemelisin, kendin düşünmelisin. Bir başkası için yaşamamalısın asla!
Ülken için iyisini gerçekten istediğin için söylemelisin, ülken için iyi olanı seçmek istiyorsan kendin seçmelisin.
Sana kimsenin maske takmasına izin verme. Acı çekmek bile olsa sonunda sen içinden gelen şeyi söyle, yap. Anlatmaya çalış insanlara senin doğrunu.
Dinlemeye çalış insanlar için önemli doğruları. Beğenmezsen dinleme, bırak kaç. Onlar seni değil sen onları anlamayacaksın; bu daha çok işe yarayacak gör.
Birgün gelecek herkes seni dinlemeye başlayacak, sana inanacak. Sen kararlıysan, istiyorsan iyi şeyler; elbet çıkacak seni anlayanlar.


Güçsüz olmayacaksın; içinden fırtınalar kopsa bile, gözlerin ağlamak istese bile ağlamayacak o gözler. Sen bu değilsin, sen bu diğerleri gibi...
Birilerinin artık buna çıkıp dur demesi lazım, belki o birisi sensin. Herkes aynı olursa kurtuluşumuz mümkün olur mu söyle. Sen tepişeceksin; eğer gerçekten bunu istiyorsan.
En kötüsünü yapma, istediğin bu değilse uyma onlara, kanma yalanlara. Başrol senin, kaptan sensin, sen deyince olabilir dene.
Olmayacaksan; duymayacaksın onları, kanmayacaksın.

Dinle bu da son sözüm sana: 'çok eziyet çekeceksin.'