bayılmanın verdiği inanılmaz mutluluk

tanım: bayıldığında gördüğün hayal, hissettiğin mutluluk ve uyandığında ki eskisinden daha zinde bir haldir.

rengini tam anımsayamıyorum. ya yeşildi yada mavi. ancak diğer herşey o kadar gerçekti ki. eski tip minibüslerden di. hani şu köftecilerin kullandığı şirin wolsvagenlerden. herkes oradaydı. gülüşmeler, konuşmalar... o, tam yanımda oturmuş elimi tutuyordu sıkıca, sanki korkuyordu ayılmamdan ve bırakıp gitmemden. ben ondan gözümü alamıyordum. öyle tatlıydı ki gülüşü ve sıcacık bakışları öyle işlemişti ki ruhuma. tekerlekler asfalta değmiyordu. dalgaların üzerinde süzülüyorduk sanki. bir rampa, bir yokuş ilerliyorduk uçarcasına. gerçek değil farkındayım. ne olur gerçek olsun diyorum bir yandan. telaşa düşüyorum. burnuma dayanmış keskin kokuyu duymak istemiyorum. birden etraf kararıyor. bir kalabalık, yabancı yüzler, bilmediğim kelimeler uçuşuyor zihnimde. sonra açıyorum gözlerimi, ayaklarımı tutuyor birisi havaya kaldırmış, birisi uyan diyor. nasıl uyanayım ki bu tatlı düşten ve neden açayım gözlerimi onsuz aydınlığa tekrar. çaresiz ayılıyorum. yüzümde bir tebessüm fakat acıyor yine her yanım. düştüğümden mi? uyandığımdan mı? bilemiyorum tam olarak. ayılıyorum işte...